Δεν ξέρω αν υπάρχει αγάπη
που να κρατά παντοτινά.
Εάν με τα χρόνια φθείρεται,
συνηθίζεται ή ξεχνιέται.
Ένα όμως το γνωρίζω καλά!
Δεν υπάρχει ακρογιάλι
που να φωτίζει ολόγιομο φεγγάρι,
ήλιος που να συντροφεύει ονειρεμένα δειλινά.
Μήτε ανθός μέσα σε γλάστρα
ουρανός που να ΄χει άστρα…
Χωρίς αυτήν, φαντάζουν όλα μακρινά.
Παρά μονάχα σαν καρτποστάλ μνήμης
ενός ταξιδιού, μιας εκδρομής,
κάπου, κάποτε, κάποιας καρδιάς…
Περνώντας απ’ τα μέρη της…
H καρτποσταλ μπορει,σας παρακαλω,να εχει μυρωδια απο κανελογαρυφαλλα(πολιτικη κουζινα) κι εκεινα τα υπεροχα καλλιγραφικα των παλαιοτερων οταν εγραφαν "ΜΕ ΑΓΑΠΗ" κι ενιωθες πως δεν μπορουσε παρα να υπαρχει?
ΑπάντησηΔιαγραφή