01 Νοεμβρίου 2012

Το θεριό τη φωτιά
















Ετοίμαζε τη βαλίτσα του, θα έφευγε ταξίδι.
Το που δεν το γνώριζε ακόμα…
Άλλωστε δεν είχε σημασία γι’ αυτόν,
το μόνο που ήθελε ήταν να φύγει…
Να φύγει μακριά, παίρνοντας μαζί το σκοτωμένο του μυαλό,
το ρημαδιό μιας ζωής άτακτης και νοσηρά δομημένης
σε ψέματα κι αλήθειες που δεν ξεχώριζε πια,
και που τον άφηναν παγερά αδιάφορο.
Έβαλε μες  τη βαλίτσα του, εικόνες χλωμές,
όνειρα με ματωμένες κηλίδες, ελπίδες φρούδες,
προσδοκίες ανεκπλήρωτες και την μεταλλική
θήκη μιας σπάθης που είχε καρφωμένη στην πλάτη του.
Την έκλεισε βιαστικά μα και ερμητικά συνάμα,
την άρπαξε με το αριστερό του χέρι (αυτό της καρδιάς)
και με το δεξί άνοιξε την πόρτα.
Κοντοστάθηκε στο κατώφλι, ρίχνοντας
μια τελευταία ματιά στα πράγματα, που απόμεναν μόνα…
Παρατήρησε πως τον κοιτούσαν, όπως κοιτάζει
το θεριό τη φωτιά, φοβισμένα έφερναν βόλτες τριγύρω του,
απορημένα από ’να γιατί εγκατάλειψης, χωρίς απάντηση.
Όλα τέλειωσαν με το κλείσιμο της πόρτας…
Στο δρόμο ένα ταξί περαστικό τον περίμενε.
Ο οδηγός τον ρώτησε που πάει. Μια βόλτα, του απάντησε…
Μια βόλτα γύρω απ’ τη  φωτιά της ζωής μου…..







6 σχόλια:

  1. το διαβασα,το ξανα διαβασα... πολλες φορες...
    επαιζε και το βιντεακι ταυτοχρονα...
    σαν προσωπικος μαζοχισμος θα ελεγα, κομματια που με κυνηγαν να τα κοιτω καταματα και ολο να κανω πως δεν τα βλεπω...
    αγγιξες αδυναμο σημειο...
    να εχεις ενα μηνα με οτι ποθει η ψυχη σου!
    καληνυχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κόψε κάτι ξωτ. "ένα μήνα με ό,τι ποθεί η ψυχή μου"!
      Εδώ τόσα χρόνια δεν το 'χω βρει, θα το βρω σ' ένα μήνα;

      Τhanks, για την δέουσα προσοχή στο κείμενο μου, και sorry για το αδύναμο σημείο που άγγιξα... αλλά όπως λέω και στην "ανομβρία ζωής": δεν θέλω μάτια που κλαίνε, παρά μονάχα να τα νοτίζω...

      Διαγραφή
    2. εεεε μα δεν ειπα αυτον τον μηνα...ειπα να εχεις ενα μηνα ;) το καλυψα ανετα νομιζω, εξαλλου ευχη ειναι ποτε δεν ξερεις αν δεησει να πραγματοποιηθει.
      καλο ειναι, νιωθεις πως ζεις ακομα κι ισως κατι μπορει να αλλαξει στη ματια σου και να ξεπλυθει το γκριζο τους...
      καλο σου βραδυ με γεματο αυτο το μηνα!!! ;)


      Διαγραφή
    3. Μια χαρά είναι το γκρίζο... δε βλέπεις, μες στην "τρελή χαρά" είμαστε όλοι μας!

      Διαγραφή
  2. Που 'σαι ρε Φιλιππάκη να γελάσουμε λίγο!

    Δεν θα μου πεις τίποτα για την "Σπάθη"... την Ντίνα , ξέρεις εσύ ο παλιός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. δεν αντεχω αυτο το ενδιαμεσο που εχει το γκριζο.
    καλυτερα μαυρο ή καποιο χρωμα...αυτο το γκρι της αναποφασιστικοτητας με τρελαινει...
    παντως για χαρωπος πεταλουδιτσος δεν πιστευω πως το εχω κι ουτε θα μου πηγαινει :P
    αρκετα παραμιλησα...καλη συνεχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή