Αγαπημένο χέρι
και μαχαίρι,
που κόβει τ’ άδικο
στα δυο να το μοιράσει,
που ’χει το κρίμα μέσα του ταμάχι…
Και σ' όποιον λάχει!..
Μάτια σαν κύκνοι
σε παγωμένη λίμνη,
ένα ταξίδι μέσα τους έχει φωλιάσει,
μα είναι ασάλευτη η ψυχή να τα εκφράσει…
Και πόσο λίγη!..
Κι ’ναι οι καρδιές μας
πέτρινοι αητοί, που δεν πετούνε,
στα τόσα χρόνια δεν τους άντεξε κλαράκι
και με μυτιές το βράχο κάνουν λιθαράκι…
Για ’να μεράκι!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου