Η συναυλία...

Χιλιάδες μάτια σε κοιτούν, μα εσύ σωπαίνεις
χαλί που απλώνεται μπροστά σου
της χαράς η φαντασία...
μα μέσα σου ξετυλίγεται μια λύπη
για ότι προσβάλει του μυαλού τη νοημοσύνη.

Δεν βρίσκει απάνεμο λιμάνι η ευθύνη
για κάποια μάτια εβασίλεψε ο ήλιος
τα δάχτυλα σου παίζουν πιάνο στην αιχμή σου
μια συναυλία που κρατάει τόσα χρόνια
κι οι καλεσμένοι σου να σε χειροκροτούνε
όσα σε υπέμειναν το τέλος της θα ιδούνε
γροθιά θα δώσεις πάνω της κι όσο αντέξεις...