Κάτι μου κρύβεις...

Φοβήθηκες;

Γιατί φοβήθηκες;

Πέρασαν χρόνια...

τώρα οι άνθρωποι δεν θα πεθαίνουνε

θα ζουν αιώνια.

Τώρα οι τάφοι σπίτια θα γέννουνε

με παραθύρια

για να αγναντεύουν τη ζωή που χάθηκε

μες στη συνήθεια.

Τώρα η άνοιξη δεν θα 'χει νόημα

μήτε ο χειμώνας.

Τώρα η κόλαση θα 'ναι παράδεισος

χρυσός αιώνας.

Τώρα τα κύματα χαρά θα δίνουνε

στο ακροθαλάσσι.

Τώρα το κλάμα σου θα μοιάζει ανάμνηση

που 'χεις ξεχάσει.

Κι εσύ φοβήθηκες

γιατί φοβήθηκες;

Κάτι μου κρύβεις...

κάτι που θα 'πρεπε να το γνωρίζω

μα δεν μ' αφήνεις...