Παράξενη η νύχτα

Παράξενη που είναι η νύχτα αυτή

μυρίζει άνοιξη, μυρίζει ζωή

στο βάθος να φέγγει του δρόμου το φως

θα είναι χαρούμενος απόψε ο θεός.

Κλείνω τα μάτια, ακούω τη σιωπή

του αέρα το χάδι ανάσας πνοή

το φεγγάρι ψηλά στον ουρανό

και στο σκοτάδι να κλέβεις φως απ' αυτό.

Στην ήρεμη θάλασσα τα φώτα της πόλης

μοιάζουν, λες κι είναι τεντωμένα σχοινιά

πάνω τους με προκαλούν να ακροβατήσω

για να περάσω απ' την άλλη μεριά.

Παράξενη κι η γεύση της νύχτας στα χείλη

η πίκρα της μέρας γίνεται τώρα γλυκιά

αναπλήρωτο όνειρο της ζωής το ταξίδι

πραγματικότητα ας γίνει έστω για αυτή τη βραδιά.

Τα χέρια μου απλώνω θαρρείς να πετάξω

η μαγεία της νύχτας ίσως τα κάνει φτερά

κι όταν φτάσω ψηλά από 'κει να φωνάξω

όλα αυτά που αισθάνομαι μες στη καρδιά.

Στης νύχτας τα οράματα της φαντασίας το άτι

καλπάζει ασταμάτητο στου φεγγαριού τη σκιά

στη νιρβάνα που βρίσκομαι ίσως να νιώσω κάτι

απ' αυτά που άφησα κι έφυγαν από μένα μακριά.

Παράξενη που είναι η νύχτα αυτή

το γιασεμί αναδύει μυρωδιά θεϊκή

στο απέναντι σπίτι ανάβει ένα φως

θαρρώ πως απόψε δεν ξενυχτάω μοναχός...