Μια ηλιόλουστη μέρα του 'λαχε κι αυτός να χαρεί!
Τα τριαντάφυλλα έγειραν ευλαβικά να ασπαστούν
τον ανοιξιάτικο ήλιο.
Έσκυψε εκστασιασμένος να τα μυρίσει.
Σκέφτηκε να κόψει μερικά απ' αυτά, να τα κάνει
δικά του, να στολίζουν τα γυάλινα ανθοδοχεία του σπιτιού του.
_ Μη μας αγγίζεις, θαύμασε μας, μύρισε μας, μα μη μας αγγίζεις...
Θα μας πληγώσεις και θα πληγωθείς από τ' αγκάθια μας.
Η ομορφιά δεν είναι για την κάνεις δική σου, εγωιστή!
Είναι για να υπάρχει εκεί, ουδέτερη, ανένταχτη, ελεύθερη,
να την θαυμάζεις, να την μυρίζεις, να την αισθάνεσαι μέσα σου,
να δίνει νόημα στη κάθε μέρα σου, στην ύπαρξη σου την ίδια.
Η ομορφιά δεν ανήκει σε κανέναν, η ομορφιά ανήκει στους πολλούς.
Εάν την κάνεις δική σου σε εκδικείται και γίνεται ασχήμια, μαρασμός,
θάνατος αργός, σε όποιο ανθοδοχείο κι αν τη βάλεις.
Έτσι σκέφτηκε και συνέχισε να απολαμβάνει την ηλιόλουστη μέρα του.
την ομορφιά δεν την κάνεις δική σου,
ΑπάντησηΔιαγραφήμέσα σου είναι.. και από εκεί είναι που
την αναγνωρίζεις :)
λοιπόν, θέλω να πω γι αυτό το είδος των τραγουδιών, επειδή έχω προσέξει πως συχνά ανεβάζεις..
προσπαθώ να θυμηθώ πώς έχει τύχει και τα αγαπώ!
ποιο βαθιά από όποια μουσική αγάπησα στη συνέχεια... δεδομένου οτι δεν είναι της εποχής μου, σαν παιδί είχα ελάχιστα τέτοια ερεθίσματα (αν και η δεύτερη αλλά πιο αγαπημένη κασέτα που απέκτησα στα δέκα μου ήταν του Πουλόπουλου..) και στο σπίτι δεν είχαμε δίσκους ή οτιδήποτε τέτοιο τελοσπαντων..
αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ!!!
:) καλό βράδυ φεγγαρόλουστο!
Είπαμε...η ομορφιά είναι διαχρονική, δεν έχει εποχή ούτε ανήκει σε κανένα...οπότε απόλαυσε τα...και μην προσπαθείς να θυμηθείς το γιατί.
Διαγραφή