Μια χαραμάδα στη ζωή μου ήσουν
που την έκλεισα κακήν κακώς
έτσι κι αλλιώς, ο έρωτας μου ήταν σιωπηλός
εσύ δεν ήσουν...
Στα δυο σου μάτια έλαμπε ο ήλιος
την αύρα σου τη ζήλευε ο θεός
η ανάσα σου ανοιξιάτικο αεράκι
και σ' όλα αυτά εγώ τόσο μικρός!
Κλείδωσα τη καρδιά μου στο συρτάρι
έδωσα το κλειδί στη λησμονιά
μα απόψε, που 'χει όμορφη βραδιά
σε θύμισε σε μένα το φεγγάρι.
Μπήκε μες στην άδεια κάμαρα μου
φώτισε της μνήμης τη σκιά
μου είπε να σου πω "Χρόνια Πολλά!"
Ο ανεκπλήρωτος, ο μεγάλος έρωτας μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου