Έλα να μου πεις μια καληνύχτα

Έλα να μου πεις μια καληνύχτα,
να μου χαϊδέψεις τα μαλλιά μου και να φύγεις
να θυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια.
Μάνα μου εσύ, ξεγνοιασιά μου πεθαμένη!

Τότε που ήταν η ζωή μου μια αλάνα
και η βουή των δρόμων, παιδιών φωνές.
Που παίζαμε μπάλα, αμπάριζα και ξυλίκι
κι ακούγονταν μόνο των νικητών οι ιαχές.
Τα καλοκαίρια μετριόντουσαν σε παγωτά
και μπάνια κι από τους βράχους ριψοκίνδυνες βουτιές.
Την άνοιξη ψιθυριστά μαδούσαμε μια μαργαρίτα
κι ανακαλύπταμε χελιδονιών φωλιές.
Και το χειμώνα μέχρι αργά το βράδυ
παίζαμε σε κρύες γειτονιές.

Τώρα ξυπνάς νωρίς μες σε κλειστά παντζούρια
και ξαγρυπνάς σε πόρτες ερμητικά κλειστές.
Ταράζεσαι σαν σου κτυπήσουν το κουδούνι
και προτιμάς της μοναξιάς τις συντροφιές.
Ο χρόνος σου σπαταλιέται σε πράγματα ανούσια
σε super markets, σε κισέδες, σε γιατρούς.
Η κάθε εποχή αποτιμάται σε υποχρεώσεις
και να πληρώνεις ανεξόφλητους λογαριασμούς.

Γέμισε η ψυχή μας με φοβίες
πίσω απ' το καθετί βλέπεις εχθρούς.
Χάθηκε η αγνή πρώτη ματιά μας
όλα αρχίζουν και τελειώνουν σε αριθμούς.