14 Ιανουαρίου 2012

Του πρωινού η πάχνη.














Γενέθλια χρόνια,
μπροστά στα μάτια των παιδιών
που ανέμελα κοιτούν.

Σαν ήλιου λάμψη,
οι θησαυροί που ξέθαψε
στον καλπασμό του-
το αγριεμένο, της εφηβείας άτι.

Γκρίζα εικόνα,
χρώματα που ξεθώριασαν
στη πολυεκτιθέμενη-
στον ήλιο απάτη.

Νύχτα και πάλι...
Του δειλινού οι αχνές σκιές
χαθήκανε-
στο ζοφερό σκοτάδι.

"Στερνή μου γνώση
αν σ' είχα πρώτα..."
Τότε, που σαν δεντράκι
με έκαψε-
του πρωινού η πάχνη.

4 σχόλια:

  1. μία μέρα - πόσα χρόνια!

    ---αριστουργηματικό---


    υ.γ. είχες γενέθλια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να σου πάρουμε δηλ. δώρο και τέτοια; Ο φίλος Φλας όμως δεν σε είπε εσένα "γλυκοσυλλαβιστή"!

    "αριστουργηματικό" απλώς είπε...σιγά. Νταξ!

    Ζ. Ηλιάδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το καλύτερο δώρο είναι το καλαμπούρι που κάνουμε!

      ΑΡΗΣ ΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟΣ.

      Διαγραφή