Ένα κομμάτι της ψυχής
σ' ένα δωμάτιο ντροπής με έχει φυλακίσει.
Με ήχους εκκωφαντικούς μίας θελήσεως ατσάλινης, στο πάτωμα να σέρνει
κάθε φορά που προσπαθεί απ' τα δεσμά να απαλλαχθεί
και της ελευθερίας η ζεστασιά, ορθάνοιχτη παιδιού αγκαλιά, να περιμένει.
Ένα κομμάτι της ψυχής
στη παντοδύναμη του τίποτα εποχή, έχει υποκύψει.
Και σαν μαγνήτης με τραβά, χρόνο το χρόνο με μεθά
στα καταγώγια με κερνά, τη πιο βαθιά μου θλίψη.
Κι ένα κομμάτι της ψυχής
αγνό διαμάντι, μιας άλλης ανέγγιχτης ζωής
ξένο σώμα, των καιρών που σκοτώνει συνειδήσεις.
Να προσπαθεί να ξαναβρεί τη λάμψη του στη λάσπη αυτή.
Στην άρνηση όλων αυτών που προσπαθούν αυταρχικά
να τιθασεύσουν τα όνειρα μου με υποδείξεις.
όμορφο το κομμάτι της ψυχής σου , ελεύθερο να το αφήσεις , να κυνηγήσει όλα αυτά που παιδεύουν τις ψυχές όλων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο διάβασα με την ...ψυχή στο στόμα. Μην πάει ο νους σου στο κακό. Συμφωνώ με την προλαλήσασα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ΣΚ.
Δεν ήρθα των Φώτων γιατί είχατε τον Πρόεδρο καλεσμένο.
Εμείς τον καλέσαμε...μόνος του ήρθε!
ΑπάντησηΔιαγραφή(Άλλωστε εγώ δεν ήμουν ούτε καν εδώ...για να τον υποδεχθώ)