11 Ιανουαρίου 2012
Σκέψεις...(και ζήσαν αυτοί καλά και 'μεις καλύτερα!)
Δεν μπόρεσα να κάνω ούτε τα ελάχιστα...
Να αναγνωρίσω έστω τα λάθη μου.
Τα άθελα μου ή τα ηθελημένα μου
και πάντα δεν έφταιγα εγώ γι' αυτά.
Ούτε στα παραμύθια που μου έλεγαν, έδωσα βάση.
Πάντα έβρισκα καταφύγιο στη μοναξιά μου.
Εγώ και οι άλλοι, ο κόσμος μου στο δικό τους κόσμο.
Η σταχτοπούτα εγώ, που έχασα το γοβάκι μου
και περιμένω το βασιλόπουλο, να με βρει και να μου το φορέσει.
Όταν είσαι μικρός, δεν διαισθάνεσαι
πως στα παραμύθια που ακούς αφορούν τη μετέπειτα ζωή σου!
Η κοκκινοσκουφίτσα που αμέριμνη περπατά στο δάσος.
Ο κακός λύκος που πάντα καιροφυλακτεί.
Ο κυνηγός που έρχεται και σε σώζει, ανοίγοντας κοιλιές.
"Και ζήσαν αυτοί καλά και 'μεις καλύτερα!"
Μόνο που στο δικό μας καλύτερο μετέπειτα
δεν υπάρχει κυνηγός για να μας σώσει.
Μα θα υπάρχει πάντα ένας κακός λύκος να μας καταπιεί.
Και η κοκκινοσκουφίτσα, δεν δικαιολογείται να περπατά αμέριμνη.
Γιατί το δάσος δεν είναι απλά και μόνο ένα δάσος!
Μεγάλωσε κι αυτό μαζί μας, και έχει γίνει ζούγκλα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Jo καλέ μου, αδυνατώ να σε φανταστώ σταχτοπούτα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ, αδυνατώ εγώ να δω εσένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε χρειάζεται φαντασία. Χρειάζεται μια βόλτα ως τη Χαλκίδα...εκεί θα δεις κάποιον με λαδωμένο σκουφάκι μέχρι το λαιμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήο Λύκος
Λύκε-λύκε είσαι εδώ;
ΑπάντησηΔιαγραφήEva...πόσο ύψος έχεις;
Ο Λύκος είναι στη φωτό, Γιάννη ή έχασες κάθε αυτοέλεγχο; Καλό Σ/Κ. Βάλε ζελέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠονηρέ λύκε κάνεις πως δεν (με) βλέπεις; Για την κοκκινοσκουφίτσα με πέρασες; :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ, eva, αγνόησες το ερώτημα τού Κοκκινοσκουφίτσα* περί ύψους.
ΑπάντησηΔιαγραφή*Η Κοκκινοσκουφίτσα του τζοκ/ζοκ/τζων είναι διαπιστωμένο πως υπάρχει.
skoufaki
Για το χρώμα του σκούφου...δεν παίρνω κι όρκο!
Διαγραφή