17 Δεκεμβρίου 2011

Βράδυ-Κ.Καρυωτάκης



Τα παιδάκια που παίζουν στ' ανοιξιάτικο δείλι
-μια ιαχή μακρυσμένη-
τ' αεράκι που λόγια με των ρόδων τα χείλη
ψιθυρίζει και μένει,


τ'ανοιχτά παραθύρια που ανασαίνουν την ώρα,
η αδειανή κάμαρα μου,
ένα τραίνο που θα 'ρχεται από μια άγνωστη χώρα,
τα χαμένα όνειρά μου,


οι καμπάνες που σβήνουν, το βράδυ που πέφτει
ολοένα στην πόλη,
στων ανθρώπων την όψη, στ' ουρανού τον καθρέφτη,
στη ζωή μου τώρα όλη...




Μουσική: Λ.Πλάτωνος
Ερμηνεία: Σ.Γιαννάτου

7 σχόλια:

  1. Νταξ, τέτοια θα αργήσεις να γράψεις αλλά προς τα κει το πας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ιεροσυλία να λες κάτι τέτοιο...ο Καρυωτάκης είναι "θεός"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γεια σου Jo με τα ωραία σου!
    Μη βάζεις τοίχους, όλα γίνονται :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βρε καλώς το...Ήρθε το μανεκένε.

    Α. Γωγιάτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μη βάζεις τοίχους, "βάλε πλάτη" δηλ. (αυτό που εννοούν) "στήσε κ9λο".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΤΥΧΑΙΑ ΣΕ ΒΡΗΚΑ!!
    ΜΕ ΤΗΝ ΣΑΒΒΙΝΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΥΜΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΣΤΟ 16ο ΔΗΜ. ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ....
    ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ.. ΤΟ ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ...
    ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οι τυχαίες συναντήσεις είναι οι πιο αληθινές (χωρίς υποκρισία εννοώ), και αυτό γιατί μας πιάνουν "αδιάβαστους".

    Σ' ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή