Σκέψεις...(ο άλλος μέσα μου)

Κάποια στιγμή αποφάσισα
να αποβάλω αυτόν τον άλλον από μέσα μου.
Να απαλλαγώ απ' αυτή την θνησιγενής υπεροψία,
του ανθρώπου που τα ξέρει όλα.
Που για τα πάντα έχει άποψη,
που κανείς δεν τον ακούει και όλοι τον συνερίζονται.
Έπειτα κατάλαβα πως τίποτα δεν ήταν τυχαίο!
Όλα πηγάζουν από την αμερόληπτη πλευρά του εγώ.
Εγώ κι οι άλλοι, εμείς κι αυτοί...
Γεμίσαμε στρατόπεδα συγκεντρώσεως ηλιθίων.
Τόσο ηλιθίων που εμπρός στο εκτελεστικό απόσπασμα
αναφωνούμε υπερήφανοι των εθνικό μας ύμνο:

"Σε γνωρίζω από την κόψη
του ό,τι πονάει πιο πολύ.
Σε γνωρίζω από την όψη
του χαμάλη στη ζωή.
Απ' τις ρίζες μας βγαλμένη
που ανθίζουν νοερά
και σαν πρώτα δοξασμένη
χαίρε, ω χαίρε, κακομοιριά!"