Infini, fais que je t' ouble-Paul Jean Toulet

Για να ξεχάσω το άπειρο,

τώρα θ' αναπολώ

τη χρυσή μέθη του έαρος

το κύμα το απαλό,

κι εκείνη που εβημάτιζε

σε πάρκα ερημικά

αγάπη, ω φύλλα κίτρινα,

ω ρόδα νεκρικά.