16 Ιουλίου 2010

Infini, fais que je t' ouble-Paul Jean Toulet











Για να ξεχάσω το άπειρο,
τώρα θ' αναπολώ
τη χρυσή μέθη του έαρος
το κύμα το απαλό,

κι εκείνη που εβημάτιζε
σε πάρκα ερημικά
αγάπη, ω φύλλα κίτρινα,
ω ρόδα νεκρικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου