Σαν ένα μπαλόνι ψηλά στον ουρανό
άφησα τα όνειρα μου, να απομακρυνθούνε
στης απεραντοσύνης του, τους δρόμους να χαθούνε
αφού εγώ προτίμησα να τα απαρνηθώ!
Μπορεί στου ανέμου τη πνοή, την ώθηση να βρούνε
αυτή που στερηθήκανε σε κάμαρες κλειστές
στου νοσηρού μου, του μυαλού, τις άτυχες στιγμές
τώρα τα στέλνω μακριά, μη και δικαιωθούνε.
Ίσως και συγχωρέσουνε την τραγική εικόνα
ενός ανθρώπου δύσμοιρου, που τα ταλαιπωρεί
που ήτανε ανίκανος δίπλα τους να σταθεί
και γέμισε τους ουρανούς, πολύχρωμα μπαλόνια.
Άφησαμε τα όνειρα να φύγουν μακριά?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ και λοιπόν?
θα κάνουμε άλλα !!
Όλοι τα αφήνουμε να πετάξουν κάποια στιγμή για οποιονδήποτε λόγο ή μας υποχρεώνουν να τα αφήσουμε απο τα χέρια μας να φύγουν.....
Αλλά είμαστε ζωντανοί,
Θα κάνουμε καινούργια όνειρα, πολύχρωμα
και πάλι....
Η Μάγισσα Λεβίνα λέει πως πρέπει....ξανά
να ονειρευτούν όσοι χάσανε τα όνειρά τους !!
Φοβήθηκες κι εσύ σαν τους πολλούς και έσπευσες να με παρηγορήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυγενικό εκ μέρους σου...και σε ευχαριστώ!
Αλλά όπως θα έχεις καταλάβει, τα συνηθίζω εγώ αυτά τα ποιήματα...και όλα είναι "υπό έλεγχο"...μην ανησυχείς!
λάθος καλέ μου jokand
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν θέλω να σε παρηγορήσω,
συνέχισα ένα βήμα παρακάτω ότι διάβασα σε σένα,
γιατί εγώ άφησα τα όνειρα να φύγουν
ή με άφησαν αυτά, αν είχες δει την αναρτησή μου θα καταλάβαινες.
Αλλά καινούργια όνειρα θα έρθουν, πολύχρωμα σαν τα μπαλόνια που έφυγαν στον ουρανό.
φιλιά.
Καλησπέρα δύσμοιρε :))
ΑπάντησηΔιαγραφήαπο τα καλλίτερά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήμε ενθουσίασε και με συγκίνησε!!!
μπράβο Γιάννη!
Η σειρά σου τώρα...περιμένω με ανυπομονησία τα δικά σου...απ' τα "φρέσκα" να αναρτήσεις..να θαυμάσουν και οι εδώ θαμώνες, το ποιητικό σου ταλέντο...ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΑΛΩ εγώ...για να απολαύσουν πράγματα καθημερινά που δεν τους δίνουμε την πρέπουσα σημασία και να τα δουν με τα δικά σου μάτια, τα μάτια της απλότητας αλλά με μεγαλείο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναμένω ανάρτηση σου, φίλε!