Είναι "γνωστόν τοις πάσι"!

Είναι πουλιά χωρίς φτερά

κύτταρα νεκρά στη πλάση…

Άνθρωποι, με καταρρακωμένη τη ψυχή…

Είναι "γνωστόν τοις πάσι"!

Και πώς ν’ αφήσεις το κλαδί,

να βρεις γη ανθισμένη,

που όπου κοιτάξεις και σταθείς

ψυχή φυλακισμένη…