Όλα τα πράγματα μου έμειναν όπως
να 'χω πεθάνει πριν από καιρούς.
Σκόνη στη σκόνη εγέμισεν ο τόπος
και γράφω με το δάχτυλο σταυρούς.
Όλα τα πράγματα μου αναθυμούνται
μιαν ώρα που περάσαμε μαζί-
σ' εκείνη τα βιβλία μου λησμονούνται,
σ' εκείνη το ρολόι ακόμα ζει.
Ήταν ευτυχισμένη τότε η ώρα,
ήταν ένα δείλι ζωγραφιστό.
Έχω πεθάνει τόσα χρόνια τώρα,
κι έμεινε το παράθυρο κλειστό.
Κανένας, ούτε ο ήλιος πια δε μπαίνει.
Το ερημικό μου σπίτι αντιβοεί
στην ώρα εκείνη ακόμα, που σημαίνει
αυτή μονάχα, βράδυ και πρωί.
Δεν ξέρω δω ποιος είναι τώρα ο τόπος,
δεν ξέρω ποιος χαράζει τους σταυρούς,
κι όλα τα πράγματα μου έμειναν όπως
να 'χω πεθάνει πριν από καιρούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου