27 Οκτωβρίου 2010

Κουρασμένο χελιδόνι







_ Δεν ζούμε, απλώς υπάρχουμε...
Κουρδισμένα ρολόγια να μετράμε το χρόνο
που κυλάει απ' τις χούφτες μας σαν της ερήμου την άμμο.

_ Δεν ζούμε, απλώς υπάρχουμε...
Σαν κοιτάς στον καθρέφτη την ασχήμια της νιότης σου
πως σε ύδατα στάσιμα η ψυχή σου βουλιάζει.

_ Δεν ζούμε, απλώς υπάρχουμε...
Στολισμένες βιτρίνες σε ακατοίκητους δρόμους
πουλιά που φωλιάσαμε σε αδύναμους κλώνους.

_ Δεν ζούμε, απλώς υπάρχουμε...
Σε ανύπαρκτη άνοιξη κουρασμένο χελιδόνι
να προσμένει τον ήλιο που θα λιώσει το χιόνι.

1 σχόλιο:

  1. "Δεν ζούμε, απλώς υπάρχουμε...
    σε ύδατα στάσιμα η ψυχή σου βουλιάζει..."

    γίναμε; μας κάνανε; όποια και να είναι η απάντηση... υπάρχουμε από στιγμή τυχαία - ζούμε μιαν άζωη ζωή...

    θα το παλαίψουμε; θα αφαιθούμε ως ζωντανοί-νεκροί; θα βιώσουμε; ή απλώς θα επιβιώσουμε;

    καλό σου απομεσήμερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή