29 Μαΐου 2010
Στον τόπο μου...
κάποιος γαλάζιος ουρανός σε αποζητάει.
Εδώ δεν θα βρεις τη χαρά, δεν θα βρεις γιατρειά
μονάχα η λύπη κι η σιωπή εδώ μας κυβερνάει.
Λουλούδι ευωδιαστό σε λάθος χώμα φύτρωσες.
Σε μέρος που τα άνθια σου αγκάθια θα γεννούνε.
Σε κήπο που τα χρώματα ξεθώριασαν νωρίς
κι ούτε θα υπάρξει άνοιξη να αναγεννηθούνε.
28 Μαΐου 2010
27 Μαΐου 2010
Δ.Μπάσης-Γ.Σπανός-Γ.Σκαρίμπας-Σπασμένο καράβι
"Τώρα; Πόλη, τρέμω τα γητέματά σου
κι είμαι ακόμα ωραίος σαν τον Μάη μήνα,
κρίμα, λέω, θλιμμένη νάσαι Κολομπίνα
και να κλαίω εγώ στα γονατά σου..."
πηγή: visitor90
26 Μαΐου 2010
Δεν έχω τίποτα να πω...
κι ο άνθρωπος το περιττό..."
24 Μαΐου 2010
Δεν έχω τίποτα να πω...
είναι η πιο αριστοκρατική υπερηφάνεια..."
Στα όσα δεν ζήσαμε...
φευγάτα χρόνια.
Κλεισμένες πόρτες, σβησμένα φώτα
σκοτάδι όλα.
Φωτιές που ανάβουν, φωτιές που καίνε
φωτιές που σβήνουν.
Στιγμές που υπάρχουμε, αλήθειες τα οράματα
που θα μας κρίνουν.
Σε πνίγει η σκέψη τους, η πληγή ανεπούλωτη
γεμάτη πόνο
τα αθώα σου όνειρα που παραστράτησαν
στον ίσιο δρόμο.
Όρκοι φαντάσματα, φιγούρες που έρχονται
σαν δύσει ο ήλιος
και η μοναξιά τους, που μοιάζει ατέλειωτη
ο μόνος φίλος.
Κι όλα θα ζούνε, κι όλα θα υπάρχουνε
για να πεθάνουν
και εμείς θα αρκούμαστε, στα όσα δεν ζήσαμε
γιατί μας φτάνουν.
23 Μαΐου 2010
Δεν έχω τίποτα να πω...
Αν θέλεις να έχεις αφθονία σκόρπιζε.
Αν θέλεις να γίνεις ενδεής αποθήκευε."
22 Μαΐου 2010
Μ.Βουμβάκη-Κ.Καρυωτάκης-Όταν κατέβουμε τη σκάλα
"Επήρες πια τα μάτια σου κι έφυγες σε μιαν άκρη.
Όλα τώρα σε λησμονούν εκεί παραριχτή,
και που να πέσει, αναρωτάς, το τελευταίο σου δάκρυ
και ποιος να το δεχτεί..."
πηγή: I87dim
Δεν έχω τίποτα να πω...
και όχι στον θεό που έπλασε ο άνθρωπος..."
Γ.Κούτρας-Θ.Μικρούτσικος-Ν.Καββαδίας-Federico Garsia Lorca
"Το χέρι τρέμει...Ο πυρετός..Ξεχάστηκα πολύ,
ασάλευτο ένα Μαραμπού στην όχθη να κοιτάζω.
Κι έτσι καθώς επίμονα κι εκείνο με κοιτά,
νομίζω πως στη μοναξιά και στη βλακεία του μοιάζω..."
πηγή: atartee
Παράξενη η νύχτα
20 Μαΐου 2010
Μ.Χατζιδάκις-Δ.Γαλάνη-Έλα σε μένα
"Σε πέπλο συννεφένιο τυλιγμένο
εφάνηκε- κι ακολούθησε με χάρη
το δρόμο του τον ωριοχαραγμένο
μ' αστέρια κι απ' αστέρια- το φεγγάρι..."
πηγή: kirkh70
Εσώκλειστος
17 Μαΐου 2010
Δεν έχω τίποτα να πω...
για όσα αγνοείς χωρίς να φταις
αλλά για όσα παραμελείς να μάθεις..."
Αν το αισθάνεσαι...
15 Μαΐου 2010
Δεν έχω τίποτα να πω...
οι πολλές υποσχέσεις και οι πολλές δικαιολογίες."
Σκέψεις...(τα αληθινά & αυθεντικά)
και αυθεντικά πράγματα
μένουν αναλλοίωτα στον χρόνο.
Τα ψεύτικα...
ή φθείρονται... ή ξεχνιούνται."
14 Μαΐου 2010
Διάφανα Κρίνα-Με ρωτούν οι Χειμώνες
"Χώμα στο χώμα γίνονται τα σώματα.
Μα κείθε απ' τον ορίζοντα, σαν ήλιοι
δύουν οι ψυχές, τον ουρανό που φόρεσαν
ή σαν απλά χαμόγελα σε χείλη..."
Κάτι μου κρύβεις...
12 Μαΐου 2010
Γ.Πουλόπουλος-Έπεφτε βαθιά σιωπή
"Εχω κάτι σπασμένα φτερά.
Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε το καλοκαίρι αυτό.
Για ποιαν ανέλπιστη χαρά, για ποιες αγάπες
για ποιο ταξίδι ονειρευτό..."
πηγή: NektariosR
11 Μαΐου 2010
Νυχτερινή συζήτηση οραματιστών
10 Μαΐου 2010
Μ.Βιολάρης-Στέλλα
"Δεκάξι χρόνων εγελάσαν
πέρα, στ' ανοιξιάτικο δείλι.
Έπειτα εσώπασαν τα χείλη
και στην καρδιά τους εγεράσαν..."
Σκέψεις...(σ' εκείνους)
κατηγορούν τους άλλους
γιατί δεν τα έκαναν όλα!"
09 Μαΐου 2010
Σκέψεις...(σ' εμένα)
η θεωρία δεν είναι πράξη
ο πρόλογος σου...επίλογος, μου μοιάζει
καιρός να πάμε τώρα...
και στο "κυρίως θέμα"!
Η συναυλία...
Χιλιάδες μάτια σε κοιτούν, μα εσύ σωπαίνεις
χαλί που απλώνεται μπροστά σου
της χαράς η φαντασία...
μα μέσα σου ξετυλίγεται μια λύπη
για ότι προσβάλει του μυαλού τη νοημοσύνη.
Δεν βρίσκει απάνεμο λιμάνι η ευθύνη
για κάποια μάτια εβασίλεψε ο ήλιος
τα δάχτυλα σου παίζουν πιάνο στην αιχμή σου
μια συναυλία που κρατάει τόσα χρόνια
κι οι καλεσμένοι σου να σε χειροκροτούνε
όσα σε υπέμειναν το τέλος της θα ιδούνε
γροθιά θα δώσεις πάνω της κι όσο αντέξεις...
07 Μαΐου 2010
Σκέψεις...(πάθη)
να ανοίγεις πόλεμο με τα πάθη σου.
Καλύτερα να τους αφαιρείς τα μέσα επιβίωσεις..."
06 Μαΐου 2010
Δεν έχω τίποτα να πω...
δεν φαίνεται μόνο από αυτά που κάνει
αλλά και από αυτά που θέλει να κάνει..."
Μια χούφτα χώμα...
Σε κοίταζα...
και έμοιαζες με την μικρή ορτανσία
που είχαμε στον κήπο, σαν ήμασταν παιδιά.
Σε κοίταζα...
και είχες την ίδια λαχτάρα στα μάτια- όπως τότε
είχες την ξενοιασιά που εκδηλωνόταν με τις πράξεις μας.
Μεγάλωσες...
μα κοίταξες τον ήλιο ξανά απ' την αρχή.
Μεγάλωσες...
μα σκάλωσε η ζωή σου σε μια ηλικία μονάχα.
Έσκυψες και πήρες στη χούφτα χώμα
με κοίταξες στα μάτια- όπως όταν ήσουνα παιδί
και μου 'πες:"Αλήθεια, τι είναι η ζωή;"
Χαθήκαμε κι οι δυο στην έννοια της ζωής
χαζεύοντας τον ουρανό, τη θάλασσα, τα δέντρα
και 'συ συνέχισες δείχνοντας μου
το χώμα που κρατούσες στη χούφτα:
_ "Αυτή είναι η ζωή σου;"
04 Μαΐου 2010
Δεν έχω τίποτα να πω...
χωρίς να σε βλέπουν,
αυτό που θα ήσουν ικανός να κάνεις
μπροστά σε όλο τον κόσμο..."
Δημήτρης Παναγόπουλος-Αύρα
"Κάνε τον πόνο σου άρπα
και γίνε σαν αηδόνι
και γίνε σαν λουλούδι.
Πικροί όταν έλθουν χρόνοι
κάνε τον πόνο σου άρπα
και 'πε τονε τραγούδι..."
πηγή: protoplastosAdam
Ψάχνω...
Ψάχνω να βρω τον τρόπο...
πως να περπατήσω μέσα στο σκοτάδι
πως είναι να κοιτάζεις μέσα απ' τη ζωή σου
να μοιάζεις με βάρκα, απόμερη, σε αλαργινό λιμάνι
να είσαι καταιγίδα μες τη θύμηση σου.
Ψάχνω να βρω τον τρόπο...
πως να συγκρατήσω μες την αγκαλιά μου
εικόνες, πράξεις, λέξεις, που να σε μαρτυράνε
τρέμοντας τα χέρια και μια φτωχή καρδιά
που γίνεται λουλούδι να θες να το μυρίσεις.
Ψάχνω να βρω τον τρόπο...
πως να ζωγραφίσω τη γλυκιά μορφή
εκείνη που ανέστησε η ώρα η ποθητή
με χρώματα ανεξίτηλα σε νοτισμένους τοίχους
που θα μείνει αιώνια και δεν θα σβηστεί
έτσι, για να θυμίζει στους "νεκρούς που ζούνε"
μια ύπαρξη ανάμνησης που έχει πια χαθεί...
02 Μαΐου 2010
Βαγγέλης Δημητριάδης-Το παιδί της βροχής
"Ηταν ευτυχισμένη τότε η ώρα
ήταν ένα δείλι ζωγραφιστό.
Έχω πεθάνει τόσα χρόνια τώρα
κι έμεινε το παράθυρο κλειστό..."
πηγή: vanzeld
Άστοχη ζωή...
Οι μέρες κυλούν σαν τη βροχή στο χώμα
δεν με τρομάζει που ζω μονάχος πια
τα τρένα που φύγανε κι αν δεν γυρίσουν πίσω
για μένα δεν θα έχει καμία διαφορά.
Τραγούδια που έμειναν στα συρτάρια τους για χρόνια
την ώρα που βγήκαν τελείωσε η γιορτή
ομπρέλες κλειστές στέκονταν στο κατώφλι
τώρα που ανοίξανε σταμάτησε η βροχή
μονοπάτια αδιάβατα γίνανε λεωφόροι
ποιος έχει πόδια τώρα να τα διαβεί!
Αγάπες που έψαχναν να βρουν την σημασία
με αγάπη λένε αντέχεις τη ζωή
κι όλα τα όνειρα που κράτησα για μένα
χάθηκαν ψάχνοντας να βρουν την αφορμή.
Και τώρα ανάσα μου στα στήθια μπαινοβγαίνεις
χωρίς ελπίδα, δίχως νόημα, ούτε ένα γιατί
είναι τα μάτια μου στ' αστέρια καρφωμένα
κι όλους τους δρόμους τους σκέπασε η σιωπή.
Τώρα που οι μέρες γίνανε ποτάμια
δεν έχει νόημα να θέλω τη χαρά
το γέλιο πέτρωσε, κρεμάστηκε η αλήθεια...
(στα παραμύθια θα ζω παντοτινά!)