Κι αν δε σ' αγάπησα...

Αγαπάμε… και δε θ' αφήσω

να πάρουν τον ήλιο απ' τα μάτια μου,

τα καλοκαίρια μου να κάνουν ερημιά.

Κι ούτε θ' αφήσω της βροχής το σύννεφο

να καταστρέψει την πύρινη αγκαλιά.

Κι αν δε σ' αγάπησα, όσο το θες συμπαθάμε.

Είναι το αίμα που δε γίνεται νερό…

Είναι που κάποτε —τόσο πολύ— ταξίδεψα,

μες στου ονείρου το απέραντο κενό!