Άδραξε τους καρπούς,
τώρα που η ευθανασία κοιμάται
στης εφηβείας σου τα κατάσπαρτα βοσκοτόπια.
Τώρα που στη ρεματιά του έρωτα
σκίζεται στα δυο η καρδιά σου
κι ο αναστεναγμός ανάλαφρο φτερούγισμα
πουλιού ακούγεται στις φυλλωσιές,
ροή νερού η αναπνοή από της νιότης την πηγή
καθώς ζυγώνει η στιγμή να ασπαστούν τα χείλη,
κελάηδισμα αηδονιού μετέπειτα η θύμηση της,
κι ο μισεμός αλαργινός για την Ιθάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου