Νύχτωσε-πάει η μέρα...
Τέταρτη μέρα, που δεν σ' έχω δει.
Νύχτωσε-κι εγώ κοιτάζω τη φωτογραφία σου,
για να σε θυμάμαι, γιατί φοβάμαι μη ξεχάσω τη μορφή σου.
Θέλω να σου μιλήσω, μα το στόμα μου κλειστό.
Θέλω να σε αγγίξω, μα τα χέρια μου νεκρά.
Θέλω να σε κοιτάξω με τα μάτια μου στη καρδιά σου.
Νύχτωσε-και σε θυμάμαι...
Μοναχός μου δεν φοβάμαι το θάνατο.
Φοβάμαι μη συνηθίσω τη μοναξιά μου, κι ύστερα δεν σ' αγαπώ.
Φοβάμαι μη γκρεμιστούνε τα όνειρα μου, στη καρδιά μου που 'χω κτισμένα.
Νύχτωσε-και το φεγγάρι βγήκε και πάλι να φωτίσει τη μοναξιά μου.
Νύχτωσε-και της απόγνωσης ο αγέρας ακόμη σφυρίζει στ' αυτιά μου.
Νύχτωσε-και ίσως αύριο να σε δω...
Κι αν δεν σε δω αύριο, ίσως μεθαύριο...
Μέχρι οι ελπίδες μου στερέψουν, μια προς μια
μέχρι να ΄ρθει το τέλος στη ζωή μου.
(εφηβικοί έρωτες: Αυτό το ποίημα γράφτηκε πριν τριάντα χρόνια-1982)
Εχεις τόσο ωραία εφηβικά ποιήματα; !
ΑπάντησηΔιαγραφήΗμερολογικά μου ρίχνεις στ' αυτιά :)))
Ποιητή με τα μυστικά; το μεηλ σου δεν το έχω
Άσε θα σε βρω εγώ!
ΔιαγραφήΕσύ μόνο γίνε αναγνώστρια στο δικό μου μπλογκ...τα άλλα θα τα κανονίσω εγώ.
Τι μυστικοπάθεια! Είμαι εγώ αλλά είσαι κι εσύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει κολλήσει το σύμπαν τώρα στο μαραφέτι, καμιά ώρα θα το παω για βουτιές στο Σαρωνικό! :)
Καληνύχτα!
Αν γίνω κρυφός αναγνώστης μπορείς να με βρεις; :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάτα στη δική μου φωτό στο δικό σου μπλογκ και στείλε μου προσωπικό μήνυμα...
Διαγραφή