Το κορίτσι της γειτονιάς

Μεθυστική η βραδιά
κι αυτή τον ουρανό κοιτάζει
τ' αστέρια όλο νάζι
ερωτικής ματιάς.

Άσπλαχνο το φεγγάρι
καρδιά που 'χει μαράζι
την ώρα που χαράζει
να ερχότανε μακάρι.

Μια άγνωστη αγκαλιά
ίσως την περιμένει
κι η ελπίδα πίσω μένει
στον πόνο γιατρειά.

Ελπίζει στη στιγμή
μα άλλα ο καιρός θα φέρει
κι ας κάνει πως δεν ξέρει
το νιώθει δεν θα ΄ρθει.

Χρόνια που καρτερεί
ζωή μέσα στη πλάνη
γι' αυτόν κτίζει λιμάνι
σαν τύχει και φανεί.

Αγάπη, γεμάτη μοναξιά
πανσέληνος και μύρα
κλαίει η κακομοίρα
σπαράζει η γειτονιά.