Αλέξανδρος Φιλιππάκης-Σε αναμονή (ποίηση)

Δεν είχα προλάβει και να πω πολλά
Άκουγα τον ένα, άκουγα τον άλλον

ώσπου μου τέλειωσε ο διαθέσιμος ο χρόνος
Κι όπως οι υπόλοιποι αφηρημένοι
όλοι οι στον κόσμο τους αποσυρμένοι
οικονομία δεν έκανα στις στιγμές μου
Δεν έκανα...

Τη μια σκεφτόμουν τη λύπη μου να διηγηθώ
σε υπνωτισμένα ακροατήρια
την άλλη να χύσω πάνω τους χολή και ξύδι
άλλοτε μια σκέψη αλλόκοτη φωναχτά να πω
κάπως να βγω από το ίδιο καζάνι όπου βράζουμε όλοι
καθώς πίστευα πως διαφέρω
Ναι, πίστευα...

Απάντηση όμως στο "τι ήμουν, ποιος υπήρξα;"
- έστω και λάθος- έπρεπε να πάρω
Θα μελετήσουν είπαν, λοιπόν, το βίο μου
ενδελεχώς στο Ανατομικό Τραπέζι:
οι μέντορες τής Ηθικής, οι υπηρέτες τής Αλήθειας
μερικοί τής Τέχνης κριτικοί κι άλλοι πολλοί σπουδαίοι
Ως τότε με σκεπάσαν και μ' αφήσαν στο τραπέζι
τόσο πολύ καιρό που σκέφτομαι
πως κάποιος με εμπαίζει
Ναι, με εμπαίζει...