Μοναχικό τον είπαν και ψέμα δεν είναι
μαγκούφης, λιγομίλητος, στριφνός.
Που σαν του μιλήσεις δεν σου απαντάει
σε κοιτάζει μόνο και φεύγει σκυφτός.
Σίγουρα μέσα του, ένα σαράκι τον τρώει.
Γυναίκας είναι; Θάνατος παιδιού;
Ποτέ κανείς δεν το έχει μάθει,
μόνο φαντασίες ακούς, του νοσηρού τους μυαλού.
Η κοψιά του σου θυμίζει αριστοκράτη
στα μάτια του διακρίνεις το βλέμμα σοφού
δίχως να πει ή να κάνει κάτι
αποπνέει προς τους άλλους, ένα αίσθημα σεβασμού.
Κάθε χρόνο στις πέντε του Μάη
καλοντυμένος γυρίζει τις γειτονιές του χωριού
μοιάζει σαν κάτι αυτός να γιορτάζει
κι όλους κερνάει στο καφενείο του "Γωγιού".
Μα σήμερα που 'ναι πέντε του Μάη
το κατώφλι δεν πέρασε του έρμου σπιτιού
κι όλο το χωριό αυτόν αποζητάει
τον μαγκούφη, τον στριφνό, την ατραξιόν του χωριού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου