Τα γιασεμιά

Τα γιασεμιά μυρίζουν στα μπαλκόνια
και η καρδιά νιώθει ελεύθερο πουλί
ζωή που φεύγει, περνάει με τα χρόνια
και η ελπίδα πλέον μοιάζει φυλακή.

Απομεσήμερο ήτανε Σαββάτου
κι εσύ ήρθες μια Κυριακή πρωί.
Στα λασπωμένα τα νερά του βάλτου
ξεψύχησε το άτυχο πουλί.

Μια ανεμώνη τώρα φέρνει το χειμώνα
μια κρύα είδηση παγώνει τη ματιά.
Πέταξαν πια για 'μας τα χελιδόνια
και 'μεις δεν απομείναμε παιδιά.

Αλήθεια, πως με καίει η αλήθεια
το ψέμα λιώνει του μυαλού τη παγωνιά
κι έτσι μου έγινε το ψέμα πια συνήθεια
η μόνη αλήθεια μου αυτά τα γιασεμιά.