30 Απριλίου 2012
29 Απριλίου 2012
Μια θέση σου 'χω κρατημένη
Στα καφενεία των αμάχων
των βετεράνων της ζωής
ανθρώπων κατά συνθήκη
ή κατά επιλογή μονάχων.
Εκεί να ψάξεις να με βρεις.
Σε πρόσωπα ρυτιδιασμένα
στους μαύρους κύκλους των ματιών
σε όνειρα από καιρό θαμμένα
κάποιων, κάποτε φερέλπιδων ανδρών.
Μια έννοια που μοιάζει αφηρημένη.
Κι αν υπάρχει τ' όνειρο εσύ το ζεις;
Ή μια θέση θα σε περιμένει
στο καφενείο των απομάχων της ζωής!
28 Απριλίου 2012
γιώργος βουτσάς-Το σπίτι στην ανηφοριά (ποίηση)
οπτικοποίηση-μουσική επιμέλεια: Χριστίνα Γεραλή
Ετικέτες
Δημιουργίες φίλων που ζήλεψα
27 Απριλίου 2012
Καθαρτήριο
Έπρεπε να ετοιμάσω τα πιστόλια μου.
Να τα καθαρίσω, να τα λαδώσω
κάποιους είχα να σκοτώσω!
Ψάχνω για ώρες στα ντουλάπια μου
στων κομοδίνων τα συρτάρια
το μόνο που βρίσκω είναι φτυάρια.
Φτυάρια που έσκαψαν το λάκκο μου
κι έριξαν πάνω μου το χώμα
έχουν το αίμα μου ακόμα!
Κι όταν επιτέλους τ' ανακάλυψα
μέτρησα και δεν μου 'φταναν οι σφαίρες
κι όλο και περνούν οι μέρες.
Κρίμα το χρόνο που χαλάλισα
σε αγώνες για ιδανικά κι αξίες
κι αυτοί ζητούν κι άλλες θυσίες.
Τέρμα οι κλεψιές και τα ανομήματα
της καλοπέρασης η αργία
δεν έχετε άλλη διορία.
Αλλά, τι να σου κάνουν τα πιστόλια μου
με αυτά που έχουν γίνει όλα
να καθαρίσεις τη βρωμιά και τη σαπίλα τους
χρειάζεσαι οπλοπολυβόλα!
26 Απριλίου 2012
25 Απριλίου 2012
Μια πρωτομαγιά
Πρωτομαγιά στη Σαλονίκη
κάτω απ' τον πύργο τον λευκό
άρωμα μουσικής και ήχοι
που ξόρκιζαν τον φασισμό.
Όλα είχαν μιαν άλλη γοητεία
συνθήματα που είχαν παλμό
"ψωμί-παιδεία-ελευθερία"
μπροστά η ιδέα, πίσω εγώ.
Είχαμε της αρετής τη τόλμη
αγνότητα ψυχής και ιδανικά
σαν μια γροθιά, ενάντια όλοι
στης εποχής μας τα δεινά.
Τώρα οι μέρες μας "γελάνε"
ποιον έχεις σύμμαχο, ποιον εχθρό;
Φωτογραφίες μιας πρωτομαγιάς κοιτάμε.
_ "Εσύ είσαι αυτός κι εγώ είμαι εδώ."
24 Απριλίου 2012
Τα γιασεμιά
Τα γιασεμιά μυρίζουν στα μπαλκόνια
και η καρδιά νιώθει ελεύθερο πουλί
ζωή που φεύγει, περνάει με τα χρόνια
και η ελπίδα πλέον μοιάζει φυλακή.
Απομεσήμερο ήτανε Σαββάτου
κι εσύ ήρθες μια Κυριακή πρωί.
Στα λασπωμένα τα νερά του βάλτου
ξεψύχησε το άτυχο πουλί.
Μια ανεμώνη τώρα φέρνει το χειμώνα
μια κρύα είδηση παγώνει τη ματιά.
Πέταξαν πια για 'μας τα χελιδόνια
και 'μεις δεν απομείναμε παιδιά.
Αλήθεια, πως με καίει η αλήθεια
το ψέμα λιώνει του μυαλού τη παγωνιά
κι έτσι μου έγινε το ψέμα πια συνήθεια
η μόνη αλήθεια μου αυτά τα γιασεμιά.
23 Απριλίου 2012
Αντίστροφη μέτρηση
Τραγικές εικόνες
που αντανακλούν το θάνατο
σε ό,τι σε νομίζει και σε κάνει αθάνατο.
Μέρα μεσημέρι κι ατενίζουμε,
τη ζωή που φεύγει δεν γνωρίζουμε.
Κατά το βραδάκι πέφτει η σκηνή
το μεσημεράκι φαίνεται πρωί.
Κι όλο κάτι λείπει στη καταμέτρηση
μόλις που γεννιέσαι αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση.
Εφημερεύον
Δεν με ξέρεις...
Δεν γνωρίζεις ποιος είμαι.
Κι αν με ξέρεις
δεν ζούμε την ίδια ζωή!
Εσύ μετράς στον ουρανό τ' αστέρια
κι εγώ τα βήματα μου στη γη.
Προσποιείσαι,
για έναν άλλον που θέλεις να μάθεις
κι όταν γύρεις προς τα με να κοιτάξεις
στου καθρέφτη σου το τζάμι κτυπάς.
Δεν σε ξέρω...
Μα ούτε ζήτησα και ποτέ να σε μάθω.
Μόνο προσπάθησα να σε αντιγράψω
μήπως κι αλλάξω αυτό που μισώ.
Αποτυχία,
ένα κακέκτυπο που μας φέρνει αηδία
κατορθώσαμε να φτιάξουμε εμείς.
Δυο σταγόνες,
που όσο κι αν φαίνονται ότι μοιάζουν
στάλα τη στάλα κουράζουν-
σαν περιμένεις να γεμίσουν της ζωής το κενό.
22 Απριλίου 2012
21 Απριλίου 2012
Ο πολιτικάντης
Ποταμός τα λόγια σου
οι πράξεις σου όμως λίγες,
οι υποσχέσεις σου πτώματα
ανήλικων παιδιών.
Τη τραγική εικόνα σου
για πες μας που τη βρήκες,
στις έγχρωμες σελίδες
life style περιοδικών;
(Α, ρε ξύλο που θέλετε!!!)
20 Απριλίου 2012
Γιάννης Κανδύλης-Η βόλτα (ποίηση)
οπτικοποίηση-μουσική επιμέλεια: Mara sH
Ετικέτες
Δημιουργίες φίλων που ζήλεψα
5 Μάη (...η ατραξιόν του χωριού)
Μοναχικό τον είπαν και ψέμα δεν είναι
μαγκούφης, λιγομίλητος, στριφνός.
Που σαν του μιλήσεις δεν σου απαντάει
σε κοιτάζει μόνο και φεύγει σκυφτός.
Σίγουρα μέσα του, ένα σαράκι τον τρώει.
Γυναίκας είναι; Θάνατος παιδιού;
Ποτέ κανείς δεν το έχει μάθει,
μόνο φαντασίες ακούς, του νοσηρού τους μυαλού.
Η κοψιά του σου θυμίζει αριστοκράτη
στα μάτια του διακρίνεις το βλέμμα σοφού
δίχως να πει ή να κάνει κάτι
αποπνέει προς τους άλλους, ένα αίσθημα σεβασμού.
Κάθε χρόνο στις πέντε του Μάη
καλοντυμένος γυρίζει τις γειτονιές του χωριού
μοιάζει σαν κάτι αυτός να γιορτάζει
κι όλους κερνάει στο καφενείο του "Γωγιού".
Μα σήμερα που 'ναι πέντε του Μάη
το κατώφλι δεν πέρασε του έρμου σπιτιού
κι όλο το χωριό αυτόν αποζητάει
τον μαγκούφη, τον στριφνό, την ατραξιόν του χωριού.
19 Απριλίου 2012
Κ.Π.Καβάφης-Κεριά (απαγγελία: γιώργος βουτσάς)
απαγγελία, μουσική επένδυση και οπτικοποίηση:
γιώργος βουτσάς
(Έτσι πρέπει να διδάσκεται η ποίηση στα σχολεία, με την ερμηνεία
και την ατμόσφαιρα που ταιριάζει στο αντίστοιχο ποίημα.)
Ετικέτες
Δημιουργίες φίλων που ζήλεψα
18 Απριλίου 2012
Κ.Καρυωτάκης-Δημόσιοι υπάλληλοι
Οι υπάλληλοι όλοι λιώνουν και τελειώνουν
σαν στήλες δύο δύο μες στα γραφεία.
(Ηλεκτρολόγοι θα 'ναι η Πολιτεία
κι ο Θάνατος, που τους ανανεώνουν.)
Κάθονται στις καρέκλες, μουντζουρώνουν
αθώα λευκά χαρτιά, χωρίς αιτία.
"Συν τη παρούση αλληλογραφία,
έχομεν την τιμήν διαβεβαιώνουν."
Και μοναχά η τιμή τους απομένει,
όταν ανηφορίζουνε τους δρόμους
το βράδυ στις οχτώ, σαν κουρντισμένοι.
Παίρνουν κάστανα, σκέπτονται τους νόμους,
σκέπτονται το συνάλλαγμα, τους ώμους
σηκώνοντας, οι υπάλληλοι οι καημένοι.
17 Απριλίου 2012
Αλέξανδρος Φιλιππάκης-Σε αναμονή (ποίηση)
Δεν είχα προλάβει και να πω πολλά
Άκουγα τον ένα, άκουγα τον άλλον
ώσπου μου τέλειωσε ο διαθέσιμος ο χρόνος
Κι όπως οι υπόλοιποι αφηρημένοι
όλοι οι στον κόσμο τους αποσυρμένοι
οικονομία δεν έκανα στις στιγμές μου
Δεν έκανα...
Τη μια σκεφτόμουν τη λύπη μου να διηγηθώ
σε υπνωτισμένα ακροατήρια
την άλλη να χύσω πάνω τους χολή και ξύδι
άλλοτε μια σκέψη αλλόκοτη φωναχτά να πω
κάπως να βγω από το ίδιο καζάνι όπου βράζουμε όλοι
καθώς πίστευα πως διαφέρω
Ναι, πίστευα...
Απάντηση όμως στο "τι ήμουν, ποιος υπήρξα;"
- έστω και λάθος- έπρεπε να πάρω
Θα μελετήσουν είπαν, λοιπόν, το βίο μου
ενδελεχώς στο Ανατομικό Τραπέζι:
οι μέντορες τής Ηθικής, οι υπηρέτες τής Αλήθειας
μερικοί τής Τέχνης κριτικοί κι άλλοι πολλοί σπουδαίοι
Ως τότε με σκεπάσαν και μ' αφήσαν στο τραπέζι
τόσο πολύ καιρό που σκέφτομαι
πως κάποιος με εμπαίζει
Ναι, με εμπαίζει...
Κι όπως οι υπόλοιποι αφηρημένοι
όλοι οι στον κόσμο τους αποσυρμένοι
οικονομία δεν έκανα στις στιγμές μου
Δεν έκανα...
Τη μια σκεφτόμουν τη λύπη μου να διηγηθώ
σε υπνωτισμένα ακροατήρια
την άλλη να χύσω πάνω τους χολή και ξύδι
άλλοτε μια σκέψη αλλόκοτη φωναχτά να πω
κάπως να βγω από το ίδιο καζάνι όπου βράζουμε όλοι
καθώς πίστευα πως διαφέρω
Ναι, πίστευα...
Απάντηση όμως στο "τι ήμουν, ποιος υπήρξα;"
- έστω και λάθος- έπρεπε να πάρω
Θα μελετήσουν είπαν, λοιπόν, το βίο μου
ενδελεχώς στο Ανατομικό Τραπέζι:
οι μέντορες τής Ηθικής, οι υπηρέτες τής Αλήθειας
μερικοί τής Τέχνης κριτικοί κι άλλοι πολλοί σπουδαίοι
Ως τότε με σκεπάσαν και μ' αφήσαν στο τραπέζι
τόσο πολύ καιρό που σκέφτομαι
πως κάποιος με εμπαίζει
Ναι, με εμπαίζει...
14 Απριλίου 2012
ΑΦΙΕΡΩΜΑ-Κώστας Καρυωτάκης (από εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού-1981)
Μέρος 1ο
Μέρος 2ο
Μέρος 3ο
Μέρος 4ο
Ετικέτες
ΑΦΙΕΡΩΜΑ,
Κώστας Καρυωτάκης
13 Απριλίου 2012
Σπίτια γιαπιά και ερειπωμένα
Σπίτια γιαπιά
που δεν πρόλαβαν να κτιστούν
ή κτίστηκαν και τώρα καταφρονεμένα
και ερειπωμένα επιζητούν το χαλασμό τους.
Πονάει η εικόνα της εγκατάλειψης,
μα πιο πολύ πονάει η απαξίωση
της παλιάς, της πρώτης σου αγνής δημιουργίας.
Στέκονται εκεί, κουφάρια ανθρώπινων ζωών,
σαν ηχεία να αντηχούν τον άνεμο, καθώς περνά
μέσα απ' τα ανοικτά παράθυρα και τις πόρτες.
Σαν κλάμα, σαν ουρλιαχτό, σαν σπαραγμός
χαροκαμένης μάνας που έχασε τα παιδιά της.
Σπίτια καταφύγια περασμένων ονείρων,
νοσταλγικών στιγμών, μιας θαλπωρής
αλλιώτικης που καμιά σχέση δεν έχει με το σήμερα.
Κι εσύ λυπάσαι, που τώρα γίνανε ελεύθερα κλουβιά
να μπαινοβγαίνουν σαν πουλιά οι θύμισες με τις ψυχές
αυτών που ζούσανε εδώ, κι έγιναν ένα με αυτά.
Λυπάσαι, για τα ιδανικά της νιότης σου,
που κι εσύ εγκατέλειψες και δέχθηκες να ερημώσουν
αφήνοντας το κατώφλι τους, παρασυρόμενος και ακολουθώντας
πίσω απ' την ανωνυμία ενός επιτηδευμένα ματαιόδοξου όχλου
συνωστισμένου σε δρόμους άτακτης φυγής, μα και αποφυγής
μιας πραγματικότητας εικονικά καταστροφικής όσο και ενοχικής
που όμως δεν σε οδηγεί πουθενά, παρά μονάχα στο ποδοπάτημα
και στην ασφυξία, μιας άλλοτε υπερήφανης και υψίκορμης αξιοπρέπειας.
12 Απριλίου 2012
11 Απριλίου 2012
Θεατρινισμοί
Η πλατεία γέμισε από κόσμο
τα φώτα σβήνουν, φωτίζεται η σκηνή.
Απόψε η παράσταση είναι sold out
το επιβάλλει άλλωστε η στιγμή.
(σκηνή)
Σαν παραμύθι που το παίζουν μαριονέτες,
σαν άγριο κύμα που ξεψυχάει στην ακτή,
είδωλα αυτούσια που αντανακλώνται σε καθρέφτες,
ατάκες εντυπωσιασμού να ενθουσιαστούν και οι πιο χαζοί.
Θεατρινισμοί με έπαθλο μια εκλογή.
(θεατές)
Άλλοι με έπαρση χειροκροτούνε,
άλλοι αδιάφοροι χαζεύουν 'δω κι εκεί,
κάποιοι συζητώντας την υπόθεση
προσπαθούν να καταλάβουν,
κι άλλοι σηκώνονται να φύγουν,
αφού το έργο το 'χουν ξαναδεί.
Κ.Καβάφης-Φωνές (απαγγελία γ.βουτσάς)
Οπτικοποίηση, μουσική επένδυση & απαγγελία ποιήματος:
γιώργος βουτσάς
Ετικέτες
Δημιουργίες φίλων που ζήλεψα
10 Απριλίου 2012
Κέρινα ομοιώματα
Ζούμε μια ζωή με κέρινα ομοιώματα
πιστά αντίγραφα της αυταρέσκειας μας
που σαν θεούς τους δώσαμε ονόματα
μην τυχόν και μπερδευτούν με τη σκιά μας.
Κι υπηρετούμε την άψυχη εικόνα τους
φορώντας την στολίδι, στη συμπεριφορά μας
όλη η έγνοια, ο καημός και ο αγώνας μας
μη μας προδώσουνε τα ψεύτικα είδωλα μας.
Για κάποιους όμως, ευτυχώς, όλα αλλάζουνε
έρχεται ο χρόνος που τις καρδιές τους θα πυρώσει
εκείνη η ώρα, που όλα μάταια θα μοιάζουνε
κι ό,τι ανέθρεφαν κεράκι που θα λιώσει.
Mathurin Regnier- Επιτάφιο
Περνούσε η ζωή μου γλέντι αληθινό
δίχως μετάνοια μήτε χαλινό
κι επήγαινα, παιχνίδι κάθε ανέμου.
Τώρα παραξενεύομαι γιατί
ο θάνατος να με συλλογιστεί,
που δεν τον συλλογίστηκα ποτέ μου.
Ετικέτες
Αγαπημένοι ποιητές
09 Απριλίου 2012
Σώμα χωρίς καρδιά
Ταμπέλες δεν βάζω στη ζωή μου
όλα στοιχίζουν μια καρδιά
αν μου τη δώσεις τα 'χεις όλα
και μάλιστα κοψοχρονιά.
Δεν θα με βρεις μες στα παζάρια
ή σε βιτρίνες μαγαζιών
εγώ συχνάζω σε αλωνάρια
στα μάτια των μικρών παιδιών.
Ό,τι αγαπώ το 'χω κρυμμένο
δεν θα το θάψει χώμα γης
στο σώμα αυτό το πεθαμένο
άδικα ψάχνεις να το βρεις.
Και τούτο εδώ απ' το τσιγκέλι
που κρέμεται κι αιμορραγεί
καμιά αξία για σένα εν τέλει
αν μου τη δώσεις τα 'χεις όλα
και μάλιστα κοψοχρονιά.
Δεν θα με βρεις μες στα παζάρια
ή σε βιτρίνες μαγαζιών
εγώ συχνάζω σε αλωνάρια
στα μάτια των μικρών παιδιών.
Ό,τι αγαπώ το 'χω κρυμμένο
δεν θα το θάψει χώμα γης
στο σώμα αυτό το πεθαμένο
άδικα ψάχνεις να το βρεις.
Και τούτο εδώ απ' το τσιγκέλι
που κρέμεται κι αιμορραγεί
καμιά αξία για σένα εν τέλει
μόνο στη μύγα που θα 'ρθει.
Jokand and Niki lau
07 Απριλίου 2012
06 Απριλίου 2012
02 Απριλίου 2012
01 Απριλίου 2012
Κακές παρέες
Κάποτε έκανα παρέα
με την αγάπη, τον ενθουσιασμό
και το ονειροπόλο βλέμμα.
Τώρα οι αγάπες γίναν χωρισμοί
ο ενθουσιασμός, απογοητεύσεις
και τ' όνειρο η ταφόπλακα
για την υπόλοιπη ζωή μου.
Δεν βαριέσαι...
Αυτά έχουν οι κακές παρέες!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)