18 Δεκεμβρίου 2012

Αχίλλειες πτέρνες

















Η σιωπή…
Η σιωπή που δε λέει τίποτα
και τα λέει όλα!
Η σκέψη, που δεν ακούγεται
αλλά λέει πολλά!

Η παρατήρηση…
Η γλώσσα του σώματος.
Οι μυρωδιές, η αύρα που αφήνει
πίσω της μια κίνηση.
Η στιγμή, που θα ’σαι σε θέση
να την αποδεχθείς.
Στο σωστό μέρος… Τη σωστή ώρα…

Και στον αντίποδα όλων αυτών η ματαιότητα!

Γεννιέσαι για να πεθάνεις.
Όσα κερδίζεις τόσα και χάνεις.
Ερωτεύεσαι, μετά ξεχνάς.
Μια αγαπάς και δέκα πονάς…

«Αχίλλειες πτέρνες» παντού!

2 σχόλια: