Λησμονημένα τρένα
ερημικοί σταθμοί
όνειρα σκουριασμένα
σε μια βουβή γραμμή.
Στάση χωρίς σταθμάρχη
αποβάθρες αδειανές
αναχωρήσεις-αφίξεις
στο πίνακα σβηστές.
Χέρια που κουβαλάνε
ζωές για αποσκευές
σ' ένα ταξίδι ελπίδας
που χάθηκε γι' αυτές.
Απωθημένοι τόποι
προορισμοί ερωτικοί
με μια απλή συγνώμη
σε αφήνει η προσμονή.
Ρολόι σταματημένο
στης νιότης μας το φως
κανένα πλέον τρένο
δεν έχει ο συρμός!
Έχεις ξαναβρεί τον ποιητικό εαυτό σου. Τα μικρά στιχάκια δεν σ' αφήνουν να αφαιρεθείς κι έτσι η ανάγνωση μοιάζει με πόνο βελόνας που χώνεται στο κρέας. Στο τέλος η βελόνα φτάνει στο κόκκαλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα λέμε στη Φοντάνα ντι Ερέβη.
Εδώ ο καλός ο Ράφτης!
ΑπάντησηΔιαγραφή(αναλαμβάνω και μετα-ποιήσεις)