Συνειδήσεις ψυχρές,
εαυτοί που χάνονται για μια ζαριά
ζωές ανύπαρκτες, αποτελειώνουν το σκοπό τους
μέρες στενάχωρες, μουντές σαν συννεφιά
ψυχές που έπαψαν να αποζητούν τον άνθρωπο τους.
Ζωές ατάραχες, φιγούρες σκυθρωπές
σε διαδρομές σπίτι-δουλειά, δουλειά και σπίτι
σαν ανταμώνουνε τις νύχτες οι σιωπές
έχουν πολλά να πουν, για την ανία που τους πλήττει.
Μια έκτη αίσθηση την ύπαρξη σου αμφισβητεί
καταλαβαίνει τη μιζέρια που σε πνίγει
ψυχανεμίσματα που φέρνει μια στιγμή
και τον δρόμο της ελπίδας σου ανοίγει.
Σαραβαλιάζει το κορμί και τη καρδιά
μέσα σου νιώθεις το καμένο δάσος
που απ' τα καμένα ξεπροβάλει ζωή ξανά
που σε κάνει να αναρωτιέσαι, τι πήγε λάθος!
Η γνώμη τού ειδικού:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην τελευταία στροφή σβήστηνα εξάλλου το ποίημα είναι πύραυλος.
Θα έβαζα 4,5/5.
Εύγε γιοκ.
Πρώτος στίχος τρίτης στρ. κάτι ξέφυγε.
Τώρα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά από μια μικρή πτώση στην ποιότητα της τέχνης σου, να πάλι ο jok που με εντυπωσιάζει και με φέρνει κάθε βράδυ σ' αυτό το μέρος για να διαβάσω ποίηση και να αποχωρήσω ...χορτάτος.
ΑπάντησηΔιαγραφή