Τότε λοιπόν αδέσποτο θ' αφήσω
να βουίζει το Τραγούδι απάνωθε μου.
Τα χάχανα του κόσμου, και του ανέμου
το σφύριγμα θα του κρατούν τον ίσο.
Θα ξαπλωθώ, τα μάτια μου θα κλείσω,
και ο ίδιος θα γελώ καθώς ποτέ μου.
"Καληνύχτα, το φως χαιρέτησε μου"
θα πω στον τελευταίο που θ' αντικρίσω.
Όταν αργά θα παίρνουμε το δρόμο,
η παρουσία μου κάπως θα βαραίνει
-πρώτη φορά-σε τέσσερων τον ώμο.
Ύστερα και του βίου μου την προσπάθεια
αμείβοντας, το φτυάρι θα με ραίνει
ωραία ωραία, με χώμα και με αγκάθια.
Χώμα κι αγκάθια, τα χάχανα τού κόσμου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά ας μη "βαραίνουμε τους ώμους τών τεσσάρων". Σίγουρα θα μας κουτσομπολεύουν...
:)
Εκείνη την μέρα,θα δεις τι κουτσομπολιό θα πέσει:"Καλός ο μακαρίτης αλλά....."
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί να δεις χάχανα!!!