Προβολείς

Τόση λάμψη,

κι αν την αντέξουν τα μάτια μου!

Όσα τα καλοκαίρια,

τόσους χειμώνες θα φέρουν.

Όσο κι αν ερωτευτώ το σήμερα,

το αύριο τόσο απόμακρο θα 'ναι.

Το κεφάλι σκύβω,

την πλάτη γυρνώ και φεύγω.

Αρνούμαι τους προβολείς

όταν ανάβουν…

—και μόνο τ' ανάστημα

της σκιάς μου μακραίνουν—