30 Σεπτεμβρίου 2012
27 Σεπτεμβρίου 2012
Δεν έχω τίποτα να πω...
Αν είσαι ποταμός, σε ρουφά η θάλασσα - αν ρυάκι, η γη.
Τι αν τούτο ή το άλλο;
Εκκολαπτόμενος ρεαλιστής
Φαίνεται πως δεν κάνω λάθος…
Πως όλ’ αρχίζουν και τελειώνουν εδώ!
Τη στιγμή που γεννιέται κι ανθίζει ένα πάθος
που η μοίρα σου τ’ όρισε να πεθάνεις γι’ αυτό.
«Ήρθε η στιγμή!» ―χρόνια το λες― μ’ αυτή σε ξεχνάει…
«Με υποκατάστατα εφήμερα δεν αξίζει να ζεις…»
Μια ελπίδα που φεύγει, μι’ άλλη γεννάει
στο γαϊτανάκι που σ’ έμπλεξαν, άκρη πια δε θα βρεις.
Γι αυτό κι εσύ, προσαρμόσου στο τώρα…
Τη νύχτα που σου ‘λαχε, καν’ την μέρα αν μπορείς…
Δεν υπάρχουνε μάγοι ―κι αν υπήρχαν― δε θα φέρνανε δώρα·
κι αν κοιτάξεις ψηλά… κάποιο άστρο θα δεις!
26 Σεπτεμβρίου 2012
19 Σεπτεμβρίου 2012
Νομίζω...
Νομίζω, σημαίνει δεν είμαι σίγουρος…
Αυτά που νιώθω είναι αλήθεια ή είναι ανάγκη;
Κάποιοι αρκούνται ―έστω και νομίζοντας―
σε κάτι όμορφο που ζουν κι ας είναι πλάνη!
Μια λέξη που κρύβει αμφισβήτηση…
Αναρωτιέσαι: «Νομίζω πως ζω ή έχω πεθάνει;..»
Μπροστάρης, σε ό,τι η ψυχή πολύ το πόθησε…
Μια λέξη, που μόνο και που την προφέρεις, φτάνει!
14 Σεπτεμβρίου 2012
Δεν έχω τίποτα να πω...
Όσο λιγότερο αμφισβητούν αυτό που λες,
τόσο περισσότερο αγανακτούν γιατί το λες!
07 Σεπτεμβρίου 2012
Τιμαλφή
Όταν από καιρό,
της ψυχής το λουλούδι
παραμένει απότιστο...
Όταν του αηδονιού,
το ελπιδοφόρο κελάηδισμα
μεταλλάσσεται σε «ιχθύος σιγή»…
Όταν η χαρά, μακρινός
επισκέπτης
και της λύπης καθρέφτης,
σαν περιμένεις πότε κι αν θα φανεί!
Όταν νιώθεις τη σκιά σου να χάνεται,
διαβαίνοντας· του σκοταδιού το κατώφλι…
Εσύ φύλαξε ―τουλάχιστον― τα τιμαλφή!..
05 Σεπτεμβρίου 2012
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)