Κωφεύεις…
Δεν ακούς που σου μιλούν!
Μόνο προς τ’ αστέρια γέρνεις
αν έχουν κάτι να σου πουν.
Τι κακιά συνήθεια αλήθεια
όλα να τα περιφρονείς·
στην αγέλη, στο κοπάδι
να μην θες ποτέ να μπεις…
Πάντα λίγο παραπέρα,
πίσω αυτοί, μπροστά εσύ
και σαν κάνουν να σε φτάσουν
το πείσμα σου τους ενοχλεί!
Όχι βεβαία τίποτ’ άλλο…
Ξεχνούν και τ’ αλλά να υπακούν,
κάθε που χάνουν τη σειρά τους
εσένα πάντα ακoλουθούν.
Τότε συσκέφτονται οι βοσκοί σου…
Παίρνουν απόφαση… «καθόλου χαζή!»
μιλούν για πεινασμένους λύκους
κι όποιου ξεφύγει, τη σφαγή...
Κι από τότε όλα παν ρολόι,
όλα βαλμένα στη σειρά,
αν χάθηκε κ’ ένα από δαύτα
δεν έγινε και συμφορά!
Φτάνει που τ' άλλα υπακούουν
και κάνουν αυτό που θα τους πεις,
κι άστα εκείνα να νομίζουν
πως τώρα είναι ασφαλείς…
μακάρι να πληθύνουν τα μαύρα πρόβατα μπας και σπάσει αυτή η ισορροπία της ξεφτίλας και έρθει πρωινό ελεύθερης ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφήυπέροχο και καλό μήνα αν και καθυστερημένα :)
Ξωτικέ μου...κι εγώ έχω χάσει "επεισόδια", απείχα από τ' "άθλημα"...τώρα που επανήλθα θα σε επισκεφτώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τα μαύρα πρόβατα αν πληθύνουν όπως λες κι εσύ, μετά θα ψάχνουμε να βρούμε το λευκό!
να γίνουν τότε ασπρόμαυρα όλα.ετσι δε θα λείπει κανένα χρώμα και κάνεις δεν θα χειραγωγεί κανέναν τόσο εύκολα ;)
Διαγραφήελπιζω να γέμισες μπαταρίες για να μας αντέξεις :D
Δεν ήμουν σε διακοπές...και οι μπαταρίες οι δικές μου δεν έχουν(ευτυχώς) ανάγκη από δαύτες!
ΑπάντησηΔιαγραφή