Ας υποθέσουμε πως δεν έχουν φτάσει
στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.
Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση
μ' αυτοκρατορικήν εξάρτηση πρωινού
θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ' ουρανού
και με τον ήλιον οπού θα τα διαπεράσει.
Ας υποθέσουμε πως είμαστε εκεί πέρα
σε χώρες άγνωστες της Δύσης του Βορρά
ενώ πετούμε το παλτό μας στον αέρα,
οι ξένοι βλέπουνε περίεργα, σοβαρά.
Για να μας δεχτεί κάποια λαίδη τρυφερά,
έδιωξε τους υπηρέτες της ολημέρα.
Ας υποθέσουμε πως του καπέλου ο γύρος
άξαφνα εφάρδυνε, μα εστένεψαν, κολλούν
τα παντελόνια μας, και με του πτερνιστήρος
τα πρόσταγμα χιλιάδες άλογα κινούν.
Πηγαίνουμε- σημαίες στον άνεμο χτυπούν-
ήρωες σταυροφόροι, σωτήρες του Σωτήρος.
Ας υποθέσουμε πως δεν έχουν φτάσει
από εκατό δρόμους τα όρια της σιγής,
κι ας τραγουδήσουμε, το τραγούδι να μοιάσει
νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής-
τους πυρούς δαίμονες στα έγκατα της γης,
και ψηλά τους ανθρώπους, να διασκεδάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου