Του κόσμου πια δεν είναι ούτ' ένα
πράγμα σε εμάς αγαπητό
-ένα τραγούδι, μία παρθένα,
ένα βιβλίο, ένα φυτό-
ιερό δεν είναι σε μιαν άκρη
κάτου απ' την όψη τ' ουρανού
-ένα χαμόγελο, ένα δάκρυ,
μια γλυκιά θύμηση του νου-
δεν είναι γύρω ούτ' ένα πάθος,
υπέρτερο, θριαμβευτικό
-μια δόξα ή ένα ωραίο λάθος
ή ένα μεγάλο μυστικό-
α, που οι ψυχές να το αγαπάνε
και να γελούν εδώ στη γης,
που να το βλέπουμε και να 'ναι
δικαιολογία της ζωής.
Όταν λες "παρθένα" τι εννοείς;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ,ναι φίλε...τότε υπήρχαν ακόμα παρθένες!
ΑπάντησηΔιαγραφή