Ανεμοδαρμένα ύψη...

Ανεμοδαρμένα ύψη στους χειμώνες της ψυχής
άραγε στις πεδιάδες θα μας σκέφτεται κανείς;
Αναντίρρητες απόψεις στο μυαλό σου κουβαλάς
αναπάντητα ερωτήματα σ' έχουν μάθει να ρωτάς.

Για όλα αυτά που καρτερούνε την υπέρτατη στιγμή
μια στιγμή που θα αξίζει την υπόλοιπη ζωή
που οι λύπες θα φαντάζουν κάδρα σε γερμένο τοίχο
και οι ενοχές σου θα απαγγέλλουν του θανάτου τους τον στίχο.

Που του ήλιου το ανηφόρι θα ακολουθήσουν οι καρδιές
το ξημέρωμα που σβήνει των ανθρώπων τις σκιές
καθώς οι τύψεις θα σιγήσουν στο λυπητερό τραγούδι
που θα λέει για ένα αγκάθι που δεν έγινε λουλούδι.

Ανεμοδαρμένα ύψη κάθε προσπάθειας που αποπνέει
έναν δίκαιο αγώνα, που είναι ο μόνος που δεν φταίει
που είναι 'κει για να αντικρίσει της ζωής σου τα κομμάτια
τα γεμάτα προσδοκίες των ονείρων σου τα μάτια.