Να ’ναι καλοκαίρι…
Κι ο χειμώνας να ’χει φωλιάσει μέσα σου.
Οι εποχές δε σε ρωτούν: "Να ’ρθούμε;"
Μήτε σκοτίζονται εσύ τι περιμένεις!
Της άνοιξης τα περιβόλια πίσω μένουνε
κι όλο ευωδιάζουν, του φθινοπώρου
οι κύκνειες λιακάδες.Μα οι μέρες περνούν σαν συστοιχία δέντρων
που ένα προς ένα, αποτινάσσουν τα φυλλώματα.
