14 Σεπτεμβρίου 2013

Φτωχικά ενθύμια
















Μεθυσμένα χρόνια,
ξέγνοιαστα παιδιά,
γέλια και χαρές
σε μια γειτονιά.

Αυθόρμητα λόγια,
χρώματα πολλά,
όνειρα που ευωδούσαν
σαν τα γιασεμιά.

Κόσμους που χαράσσει
μονοκοντυλιά,
του άδολου παιδιού
η αγνή καρδιά.

Φτωχικά ενθύμια,
που έμειναν να κοιτούν,
στου γυρισμού το δρόμο
να σ’ αναζητούν.

Στα άψυχα σώματα,
στις στάχτες της φωτιάς,
στις άπνοες ζωές μας,
στα ερείπια της καρδιάς.

1 σχόλιο:

  1. Δεν μπορει παρα να ειναι πλουτος
    ολα αυτα που με πλημμυριζουν
    οταν κοιταζω μια ασπρομαυρη φωτογραφια
    των αλλοτινων καιρων.
    Αυτα τα φτωχικα ενθυμια οντως μοσχοβολουν.

    Καλο ξημερωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή