12 Ιανουαρίου 2011

Στο τέλος...









Όλα κάποτε έχουν ένα τέλος
μία εξέλιξη δραματική
και πάντα θα υπάρχει ένα βέλος
να σε κεντρίζει βαθιά στην ψυχή.

Πάντα στο τέλος αποκαλύπτεται η αλήθεια
κι ας φαντάζουν όλα διαφορετικά
ίσως να φταίει αυτή, η κακιά συνήθεια
τα όνειρα που βλέπεις στ' ουρανού τη σκιά.

Κι όσα είχες από παιδί φυλαχτό σου
αποσκευές στο ταξίδι μιας άλλης ζωής
στο τέλος θα απορρίψουν το όνειρο σου
μαζί με το αστέρι της κάθε αυγής.

Και πάντα να έχεις, βαθιά στο μυαλό σου
πως αυτό που κάνεις, αυτό που ζεις
να είσαι σίγουρος πως θα σε γεμίσει
με τον πόνο μιας άλλης πληγής.

2 σχόλια:

  1. όλα ένα τέλος έχουνε... και το τέλος σχεδόν πάντα πληγώνει...

    αρκεί τόσο... όσο αντέχουμε... γιατί αλλιώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Μην κλαις, δεν φτάνει η οδύνη,
    Δεν φτάνει η θλίψη για ν' αναστηθείς
    Πόσες φορές τα μάτια σου θα κλείσεις
    Μπροστά στο ραγισμένο σου είδωλο

    Κάθε μεσημέρι καίγεσαι, από ένα πόνο αβάσταχτο,
    Πεταλούδα ξάφνου γίνεσαι
    Σε φωτιά μεταμορφώνεσαι,
    Κάθε μεσημέρι καίγεσαι"

    Όσο μάταιο κι αν μοιάζει.. Όλα θα πάνε καλα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή