Σαν αφύλακτες διαβάσεις
της ψυχής οι υπερβάσεις.
Κι όλο σφυρίζουνε τα τρένα
που περνούν χωρίς εσένα.
Ζωή μουντή πάνω σε ράγες
με πρέπει δίχως αφορμή
χωρίς του ταξιδιού το κρίμα
δεν έχει νόημα η ζωή!
Και τι απρόβλεπτο σου μένει
μια σιγουριά σε σένα ξένη...
Κι όλο θα ουρλιάζουν τα όνειρα σου
καθώς περνούν από μπροστά σου.
Σ’ αυτό το αύριο που θα ’ρθει
δώρο - στ’ αφιλόξενα σου πάθη
ένα λάθος που δεν πρέπει
να το κάνεις στο επιτρέπει!
Γι αυτό λοιπόν να μη διστάσεις
σαν τύχεις ποτέ σου και περάσεις
απ’ τις αφύλακτες διαβάσεις…
