Κι αν της καρδιάς μου το λουλούδι μαραμένο.
Κι άμα η πίκρα μου στολίδι στη ψυχή.
Εγώ σαν άνθρωπος που είμαι, θα επιμένω,
στ' άγριο σκοτάδι μου να βρω τη χαραυγή.
Κι αν οι αγάπες μου πουλιά που 'χουν πετάξει.
Κι άμα οι θύμισες στα χέρια μου καρφιά.
Κάπου θα υπάρχει -δεν μπορεί- ένας αγέρας,
που σ' όλα αυτά θ' αναστήσουν τη χαρά!
