Ξημερώνει η μέρα
και μια ελπίδα μαζί σου
ξεψυχάει στον αέρα
σου αφαιρεί απ’ τη ζωή σου.
Καθώς ο ήλιος μακραίνει
απ’ τις ζωές των ανθρώπων
κάθε νέα ημέρα
μετά "βασάνων και κόπων".
Σε συγχρονισμό που ταιριάζει
σαν σε άγημα κηδείας
όλα τηρούνται με ευλάβεια
και ρυθμούς λιτανείας.
Στους απέραντους δρόμους
σε φτωχές συνοικίες
των ανθρώπων τα όνειρα
ξενυχτούν με εικασίες.
Με ψυχές που αγναντεύουν
στης ερημιάς τα μπαλκόνια
μιας ηλίθιας πόλης
που κοιμάται ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου