Μύρισε το χώμα
και στη ψυχή μου μίλησε
χαρές και χελιδόνια
πετάξανε μακριά.
Ήρθε ο χειμώνας
σταγόνα και με φίλησε
κάθε καλοκαίρι
με αποχαιρετά.
Κρύφτηκε ο ήλιος
κι η θλίψη με πλημμύρισε
με τα πρωτοβρόχια
χάνεται η χαρά.
Λόγια ακροβάτες
κι η καρδιά μου λύγισε
τέτοια καλοκαίρια
να μη 'ρθουν ξανά!
Όνειρα κομμάτια
που ο αέρας φύσηξε
πολύχρωμα μπαλόνια
που σκάνε στη βροχή.
Κι αυτό το καλοκαίρι
λάθος πόρτα κτύπησε
τόσα καλοκαίρια
δεν έβαλα μυαλό!
Μύρισε το χώμα
κι η ελπίδα μου ξεψύχησε
τόσα χρόνια τώρα
το ίδιο σκηνικό.
Περνάς δημιουργική περίοδο τζοκ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίο, κοντός στίχος και το ποίημα μαχαίρι καρφωμένο στο τραπέζι!
Πολύ ωραίο είναι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το ίδιο σκηνικό, από μόνο του τίποτα δεν αλλάζει προς το καλύτερο. Πάλεψέ το.
Δεν υπάρχει "καλύτερο". Ψέμα είναι, για να τρέχεις. Η Απάθεια είναι το καλύτερο. Σιγά μην κινούμε εμείς την Ιστορία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛάο Τσε