Ενοχές

Τις κουβαλάς από παιδί, τις αναθρέφεις.

Λουλουδάκια που φυτρώσανε στο χώμα της ψυχής.

Σαν τα παιδάκια, που όσο τους τάζεις τόσο αυτά τα κοροϊδεύεις

για χατίρι τους, γίνεσαι ο κλόουν στο πανηγύρι της ζωής.

Κι όσο εσύ δεν θέλεις πια να τις φροντίζεις

σταγόνες θα γίνουν, μες στο πιοτό σου να τις πιεις.

Κι αν σου θολώσουν το μυαλό, πίσω γυρίζεις

κι ό,τι τους έταζες μπροστά σου θα τα βρεις.

Ανάλγητες μορφές, που σε κοιτάζουνε στα ίσια

κι εσύ θα θες, από το βλέμμα τους αυτό να λυτρωθείς.

Τα λουλουδάκια γίνανε πλέον κυπαρίσσια

κάτω απ' τον ίσκιο τους μια μέρα θα θαφτείς.

Απωθημένοι τόποι

Λησμονημένα τρένα

ερημικοί σταθμοί

όνειρα σκουριασμένα

σε μια βουβή γραμμή.

Στάση χωρίς σταθμάρχη

αποβάθρες αδειανές

αναχωρήσεις-αφίξεις

στο πίνακα σβηστές.

Χέρια που κουβαλάνε

ζωές για αποσκευές

σ' ένα ταξίδι ελπίδας

που χάθηκε γι' αυτές.

Απωθημένοι τόποι

προορισμοί ερωτικοί

με μια απλή συγνώμη

σε αφήνει η προσμονή.

Ρολόι σταματημένο

στης νιότης μας το φως

κανένα πλέον τρένο

δεν έχει ο συρμός!

Μια επανάσταση

Ξεκινήσαμε με ορμή και με οργή

αργότερα αφήσαμε τη καρδιά μας να ημερέψει

γίναμε οι ίδιοι στρατιωτάκια κι αρχηγοί

στη κατρακύλα που μας είχε κυριέψει.

Ποδοπατήσαμε ιδέες και αρχές

ανεβήκαμε βιαστικά της κοινωνίας τα σκαλοπάτια

και τώρα που φτάσαμε επιτέλους στη κορυφή

τους εαυτούς μας δεν τολμάμε να αντικρύσουμε στα μάτια.

Λάθος ταξίδι φίλε, λάθος προορισμοί

σε καναπέδες και γραφεία δεν διεκδικείς ζωές χαμένες

το μόνο που κάνεις είναι να αφήνεις τη ντροπή

να ξεθάβει συνειδήσεις και αξίες, από χρόνια πια θαμμένες.

Μια επανάσταση να ζήσουμε κι εμείς

να 'χουμε κάτι να διηγηθούμε στα παιδιά μας

τους βολεμένους δεν τους δόξασε κανείς

μόνο τους ήρωες είχαμε πάντα στη καρδιά μας.

Μαρινέλλα-Γ.Χατζηνάσιος-Τακ,Τικ-Τακ-1978

Η έκτη αίσθηση

Συνειδήσεις ψυχρές,

εαυτοί που χάνονται για μια ζαριά

ζωές ανύπαρκτες, αποτελειώνουν το σκοπό τους

μέρες στενάχωρες, μουντές σαν συννεφιά

ψυχές που έπαψαν να αποζητούν τον άνθρωπο τους.

Ζωές ατάραχες, φιγούρες σκυθρωπές

σε διαδρομές σπίτι-δουλειά, δουλειά και σπίτι

σαν ανταμώνουνε τις νύχτες οι σιωπές

έχουν πολλά να πουν, για την ανία που τους πλήττει.

Μια έκτη αίσθηση την ύπαρξη σου αμφισβητεί

καταλαβαίνει τη μιζέρια που σε πνίγει

ψυχανεμίσματα που φέρνει μια στιγμή

και τον δρόμο της ελπίδας σου ανοίγει.

Σαραβαλιάζει το κορμί και τη καρδιά

μέσα σου νιώθεις το καμένο δάσος

που απ' τα καμένα ξεπροβάλει ζωή ξανά

που σε κάνει να αναρωτιέσαι, τι πήγε λάθος!

Νίκος Γκάτσος-Οι ήρωες είναι πάντα ευγενικοί

Οι ήρωες είναι πάντα ευγενικοί.

Γεννιούνται μ' ένα χρυσαφένιο χρώμα

με όνειρα που τους τα φτιάχνει η συννεφιά

με ελπίδες που φυτρώσαν μεσ' το χώμα.

Οι ήρωες δεν έχουν μυστικά.

Δεν ταξιδεύουν ποτέ σε ξένα μέρη.

Γίνονται αγάλματα ψυχρά, μα εθνικά

κι έχουν για συντροφιά τους ένα περιστέρι.

Οι ήρωες είναι πάντα ευγενικοί.

Κάνουν, πως τάχα, λεπτομέρειες δεν θυμούνται.

Κι όταν η νύχτα τους σκεπάζει με σιωπή

πετάν' το θρύλο στα πουλιά κι αποκοιμιούνται.

Ερμηνεία: Γ.Ρωμανός

Μουσική: Μ.Χατζιδάκης

Ο κυρίαρχος λαός

Παραφυλάς να μη σε δουν οι έγνοιες σου

γιατί δεν είσαι καταδότης της ψυχής σου.

Τα αθώα σου μάτια κοιτώ σε μια φωτογραφία.

Τότε που ήσουνα λαός πολλά υποσχόμενος

τώρα σκλάβος σε κλουβί πολυτελείας.

Πως σε κατάντησαν μωρέ οι τυχάρπαστοι

οι αλήτες της οδού της ευφορίας!

Φατμέ-Υπάρχει λόγος σοβαρός-1985

Οι πουλημένοι

Πουλάω όσο-όσο

την αξιοπρέπεια μου, τα ιδανικά μου

και τη ψυχή μου στο διάολο πουλώ

μόνο και μόνο για ένα πινάκιο φακής

με χρυσαφένιο πάτο.

Να είμαι εγώ, ο γορίλας βασιλιάς της ζούγκλας

να διαφεντεύω μαϊμούδες

που κάνουν κωλοτούμπες, αναπηδώντας

από δέντρο σε δέντρο

ζητωκραυγάζοντας την πονηριά τους.

Κι όσο ψηλά να ανεβαίνω

τόσο να φαίνεται ο κώλος μου!