Καθώς...

Σε ανούσιες στιγμές ξεπουλιέται η ζωή σου

έχοντας ως αντάλλαγμα την ένοχη σιωπή

με σκέψεις που σαπίζουνε στην άκρη του μυαλού σου

μοιραία θα αναβάλλεται η φυγή

καθώς εσύ αμέριμνος θα πίνεις τον καφέ σου

με φόντο τη πλατεία-τη τόσο γνώριμη.

Σε αλάνες που δεν έτρεξες απλώνεις τα όνειρα σου

να φύγει από πάνω τους η κλεισούρα του σπιτιού

σ' ένα γιαπί χωρίς αυλή χώρεσες τη καρδιά σου

και σβήνεις στο τασάκι σου την όμορφη στιγμή

καθώς από εξάρτηση θα ανάβεις το τσιγάρο

στα στήθη σου θα ανοίγεται η επόμενη πληγή.

Στάχια, σπαρμένα στο χωράφι η αναμνήσεις

πίσω απ' την πλάτη σου-τα χορεύει ένας νοτιάς

ότι αγάπησες δεν θες να συναντήσεις

κι ότι σου στέρησε η ζωή το αναζητάς

καθώς από τη κάμαρα σου, το φεγγάρι θα ατενίζεις

μια αυγουστιάτικη με πανσέληνο βραδιά...

η νοσταλγία-τα σπαρτά σου θα θερίσει.

Κίνηση νωχελική στου ρολογιού τους δείκτες

θυμίζουνε βηματισμό στ' ανάκτορα φρουρού

σε συγχρονισμένη υπόκρουση ο χρόνος περπατάει

και πίσω παρατάει την κάθε σου στιγμή

καθώς εσύ ανήμπορος το μέλλον θα αντικρίζεις

το τώρα δεν θα ορίζεις και πίσω θα γυρνάς

τα νιάτα σου-θα τ' αναθεματίζεις.

Με βροχής σταλαγματιές, δίνουν παρών οι απουσίες

σε κάθε κάλεσμα του ανέμου δεν είσαι εκεί

κόκκοι στην άμμο αν αριθμήσεις τις αιτίες

κι όμως δεν κατάφερες να βρεις την αφορμή

καθώς εσύ απ' το συρτάρι θα ανασύρεις

παλιές φωτογραφίες, ξεχασμένες στο καιρό

η μελαγχολία-το δωμάτιο θα φωτίσει.

Της νύχτας λουλούδι στης μοναξιάς σου τη γλάστρα

στα φώτα μιας πόλης θα ξαποστάσει η σιωπή

διάλογο αρχίζεις στου μυαλού σου τη σάλα

σαν γέρνει ο ήλιος-ποτίζεται αυτή

καθώς θα διαβαίνεις τους έρημους δρόμους

στα σοκάκια της πόλης θα σκορπίζει η χαρά

με τα χρόνια θα μοιάζει με ευχή η κατάρα

σαν γυρίζεις στο σπίτι, να σου κρατάει συντροφιά

...

James Blunt-Carry you home

Ίσως...

Ίσως φταίει η θάλασσα.

Ίσως φταις κι εσύ.

Ίσως φταίνε τ' αστέρια

που και οι δυο μας βλέπουμε.

Ίσως να φταίει η άνοιξη

που μας φύτρωσε πάνω στους βράχους.

Ίσως όλα να είναι ένα ίσως!

_ Ίσως στης καρδιάς το σκίρτημα το λάθος σου να νιώσεις

μα όλα αυτά που έζησες να μην τ' απαρνηθείς

και για όσα εσύ δεν τόλμησες πικρά θα μετανιώσεις

να σου γκρεμίσουν τ' όνειρο ποτέ μην ανεχτείς!

_ Ίσως παλιά δεν ήξερες

μα τώρα έχεις μάθει,

πως κατακτιέται η ζωή δεν κάνει να ρωτάς

μόνο με επανάσταση γιατρεύονται τα πάθη

μόλις το νιώσεις μέσα σου-κάνε την-μην προσπερνάς!

_ Κι όταν οι άλλοι γύρω σου στα μάτια σε κοιτάξουν

να νιώσουνε στο βλέμμα σου την σπίθα της φωτιάς

την ακριβοθώρητη ματιά να δουν και να τρομάξουν

την αποφασιστικότητα σε αυτό που αναζητάς.

Θα 'ναι κάτι, που δεν θα συχωρνάς ποτέ στον εαυτό σου

που δεν κατάφερες να βρει τον στόχο η σαϊτιά

που δεν αφήνεις την καρδιά να αλώσει το μυαλό σου

και πείστηκες πως σημάδευες τον στόχο σου σωστά.

_ Ίσως παλιά δεν ήξερες

μα τώρα έχεις μάθει,

δεν χαραμίζεται η καρδιά σε ανώφελες στιγμές

κι αν σου κοστίσανε ακριβά στη ζωή τα λάθη

το πάθος στην αγάπη σου αξίζει δυο ζωές.

Μήπως φταίμε εμείς

που αφήσαμε τα ίσως

να αρρωστήσουν τις ζωές μας;

ΙΣΩΣ...

Μ.Χατζιδάκης-Β.Λέκκας-Κυριακή απόγευμα

Αισιοδοξία-Κ.Γ.ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

Ας υποθέσουμε πως δεν έχουν φτάσει

στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.

Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση

μ' αυτοκρατορικήν εξάρτηση πρωινού

θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ' ουρανού

και με τον ήλιον οπού θα τα διαπεράσει.

Ας υποθέσουμε πως είμαστε εκεί πέρα

σε χώρες άγνωστες της Δύσης του Βορρά

ενώ πετούμε το παλτό μας στον αέρα,

οι ξένοι βλέπουνε περίεργα, σοβαρά.

Για να μας δεχτεί κάποια λαίδη τρυφερά,

έδιωξε τους υπηρέτες της ολημέρα.

Ας υποθέσουμε πως του καπέλου ο γύρος

άξαφνα εφάρδυνε, μα εστένεψαν, κολλούν

τα παντελόνια μας, και με του πτερνιστήρος

τα πρόσταγμα χιλιάδες άλογα κινούν.

Πηγαίνουμε- σημαίες στον άνεμο χτυπούν-

ήρωες σταυροφόροι, σωτήρες του Σωτήρος.

Ας υποθέσουμε πως δεν έχουν φτάσει

από εκατό δρόμους τα όρια της σιγής,

κι ας τραγουδήσουμε, το τραγούδι να μοιάσει

νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής-

τους πυρούς δαίμονες στα έγκατα της γης,

και ψηλά τους ανθρώπους, να διασκεδάσει.

Sabaton-Coat of arms

"Δεν θα πεθάνουμε ποτέ

κουφάλα νεκροθάφτη(Δ.Ν.Τ)!!!"

Μη θυμώσεις;

Μη θυμώνεις...

Οι λέξεις παγώνουν τα χείλη.

Στη ψυχή σου φωνάζει η θάλασσα.

Κι ύστερα ζητάς το καλοκαίρι που δεν έρχεται!

Πρέπει να ξεχάσεις το όνειρο

και να ξεχαστείς από εκείνο.

Μόνο η ελπίδα σαν αλμύρα κολλάει στο δέρμα σου.

Πρέπει να πλυθείς...

Στη ψυχή σου η απελπισία φώλιασε.

Μια καρδιά αφιλόξενη ζητά την ευθανασία της.

Κι εσύ γλεντάς το θάνατο της...

Poll-Ξημερώνει

Κουρασμένο χελιδόνι

_ Δεν ζούμε, απλώς υπάρχουμε...

Κουρδισμένα ρολόγια να μετράμε το χρόνο

που κυλάει απ' τις χούφτες μας σαν της ερήμου την άμμο.

_ Δεν ζούμε, απλώς υπάρχουμε...

Σαν κοιτάς στον καθρέφτη την ασχήμια της νιότης σου

πως σε ύδατα στάσιμα η ψυχή σου βουλιάζει.

_ Δεν ζούμε, απλώς υπάρχουμε...

Στολισμένες βιτρίνες σε ακατοίκητους δρόμους

πουλιά που φωλιάσαμε σε αδύναμους κλώνους.

_ Δεν ζούμε, απλώς υπάρχουμε...

Σε ανύπαρκτη άνοιξη κουρασμένο χελιδόνι

να προσμένει τον ήλιο που θα λιώσει το χιόνι.

Miles Davis-Generique

Χωρίς ελπίδα

Πόσο φτωχός είναι ο κόσμος

χωρίς ελπίδα στη καρδιά

να έχεις πάρει ένα δρόμο

που να μην σε βγάζει πουθενά.

Να είναι τόσο ανούσια όλα

τα πράγματα μες στη ζωή σου

καθώς σε παίρνει η κατηφόρα

στο βάρος της συνείδησης σου.

Να έχεις συνέχεια την φυγή

απ' ότι συμβαίνει ολόγυρα σου

μα δίχως αέρα, ούτε πνοή

πως να φουσκώσουν τα πανιά σου!

Με παραστάσεις της ζωής

ασπρόμαυρες, μουντές φωτογραφίες

που όσο τις κοιτάς δεν απορείς

πως πέρασαν ανεκμετάλλευτες οι ευκαιρίες.

Μοναδική αναλαμπή,

κάποια μακάρια χρόνια που είχες ζήσει

τότε που ήσουνα παιδί...

και με μιά αθωότητα αμνού

πριν της θυσίας το βωμό

η φύση σ' είχε προικίσει.

Mercedes Sosa-Alfonsina y el Mar

Αφύλακτες διαβάσεις...

Σαν αφύλακτες διαβάσεις

της ψυχής οι υπερβάσεις.

Οι αναμνήσεις σου σεντόνια

ξεπλυμένα με τα χρόνια

που τ' αφήνεις να στεγνώνουν

στων ονείρων τα μπαλκόνια.

Χαμόγελα που δεν σου ανήκουν

οι στιγμές ιερές για ν' ασελγείς

στην ακαταίσχυντη μελαγχολία σου

δεν επουλώνονται οι πληγές.

Οι διαδρομές σου, με αντιφάσεις

αντικρουόμενες προκαταλήψεις, χωρίς εντάσεις

μοναδικές μας συναντήσεις

οι αργοπορημένες στάσεις.

Και πάντα ένα τίποτα θα μένει

μία ζωή σε σένα ξένη

κι όλο θα ουρλιάζουν τα όνειρα σου

καθώς περνούν από μπροστά σου.

Σε αυτό το αύριο, που θα 'ρθει

δώρο...στα αφιλόξενα σου πάθη

ένα λάθος που δεν πρέπει

να το κάνεις στο επιτρέπει.

Για αυτό λοιπόν να μη διστάσεις

εάν τύχει ποτέ σου και περάσεις

απ' τις αφύλακτες διαβάσεις...

Δ.Σαββόπουλος-Είδα την Άννα κάποτε

"Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα..."

Sie liebten sich beide-Heinrich Hein

Αγάπαγαν ο ένας τον άλλονε

μα δίχως γι' αυτό να μιλήσουν.

Με μίσος αλλάζανε βλέμματα

κι από έρωτα θέλαν να σβήσουν.

Εχώρισαν έπειτα, φύγανε

μες στ΄όνειρο μόνο ειδωθήκαν.

Πεθάνανε πια και δεν έμαθαν:

εμίσησαν ή αγαπηθήκαν;

Dimitri Hvorostovsky-Zhuravli (The Cranes-Οι Γερανοί)

N' est-il une chose...-Francis Viele Griffin

Του κόσμου πια δεν είναι ούτ' ένα

πράγμα σε εμάς αγαπητό

-ένα τραγούδι, μία παρθένα,

ένα βιβλίο, ένα φυτό-

ιερό δεν είναι σε μιαν άκρη

κάτου απ' την όψη τ' ουρανού

-ένα χαμόγελο, ένα δάκρυ,

μια γλυκιά θύμηση του νου-

δεν είναι γύρω ούτ' ένα πάθος,

υπέρτερο, θριαμβευτικό

-μια δόξα ή ένα ωραίο λάθος

ή ένα μεγάλο μυστικό-

α, που οι ψυχές να το αγαπάνε

και να γελούν εδώ στη γης,

που να το βλέπουμε και να 'ναι

δικαιολογία της ζωής.

Φοίβος Δεληβοριάς-Το πα το κανα

Ο αλύτρωτος θεός

Θα ξέρεις την αλήθεια, μα δεν θα την πεις

θα την αγνοήσεις και θα αγνοηθείς...

Υπερασπιζόμενος τα θέλω σου

σε αυτά θα προδοθείς...

Ένας ακόμα απόμακρος απατημένος εραστής

ένας λαθρεπιβάτης της άκαιρης στιγμής.

Μακάρι να γινότανε το μένος ποταμός

ένας απορημένος αλύτρωτος θεός...

Χωρίς ένα εικόνισμα, χωρίς καμιά εκκλησιά

απλά μες στα όνειρα σου η ανάρμοστη θηλιά.

Christophe-Oh! Mon amour

Infini, fais que je t' ouble-Paul Jean Toulet

Για να ξεχάσω το άπειρο,

τώρα θ' αναπολώ

τη χρυσή μέθη του έαρος

το κύμα το απαλό,

κι εκείνη που εβημάτιζε

σε πάρκα ερημικά

αγάπη, ω φύλλα κίτρινα,

ω ρόδα νεκρικά.

Η φύση δεν ανακυκλώνεται

Elvis Presley-Trouble-1968

Ainsi j 'ai dans ma belle pipe-Francis Carco

Στην ωραία, φαρμακερή μου πίπα εφούμαρα

τις τελευταίες αναμνήσεις μου.

Χαρτιά έβαλα για προσάναμμα στη φωτιά,

στίχους, χειρόγραφα, βίβλια με φούμαρα.

Νεκρός, θα 'μαι σαν άθλιο καταστάλαγμα

στη μνήμη φίλων, συμποσιαστών.

Μα θα 'χω λησμονήσει τα πλήθη των αστών,

τη δόξα, το χρήμα και το συνάλλαγμα.

Lighthouse Family-Ain't sunshine when she's gone

Αιωνιότητα

Πως γίνεται η αιωνιότητα να κρατάει τόσο λίγο
κι αυτό το λίγο, να κρατάει τόσο πολύ
πάρα πολύ λίγο που δεν αξίζει την υπόλοιπη ζωή
και τόσο πολύ που στο τίποτα δεν χωράει να μπει.

Πως γίνεται η υπαρξή σου να οφείλεται στο ψέμα
πως γίνεται το ψέμα να μοιάζει αληθινό
τόσο αληθινό σαν ψεύτικο, για να 'ναι αληθινό...

Πως γίνεται η αγάπη σου να νιώθει τόσο μίσος.
Πως όλα που σ' αναστήσανε εσύ να τα πενθείς!
Να ξέρεις πως θα υπάρχεις μαζί με τόσα ίσως
ίσως το όνειρο σου να υπάρχει για να ζεις....

The doors-Break on through (to the other side)

Ένα ξερό δαφνόφυλλο-Κ.Γ.Καρυωτάκης

Ένα ξερό δαφνόφυλλο την ώρα αυτή θα πέσει

το πρόσχημα του βίου σου, και θ' απογυμνωθείς.

Με δέντρο δίχως φύλλωμα θα παρομοιωθείς,

που το χειμώνα απάντησε στου δρόμου εκεί στη μέση.

Κι αφού πια τότε θα 'ναι αργά νέες χίμαιρες να πλάσεις

ή ακόμη μια επιπόλαιη και συμβατική χαρά,

θ' ανοίξεις το παράθυρο για τελευταία φορά,

κι όλη τη ζωή κοιτάζοντας, ήρεμα θα γελάσεις.

Τα ζώα δεν είναι επαγγελματίες κλόουν...

Ένοχο Λα-Με δυο τσουβάλια ουρανό

Παραλληλισμοί-Νίκος Καββαδίας

Τρία πράματα στον κόσμο αυτό, πολύ να μοιάζουν είδα.
Τα ολόλευκα μα πένθιμα σχολεία των Δυτικών,
των φορτηγών οι βρώμικες σκοτεινιασμένες πλώρες
και οι κατοικίες των κοινών, χαμένων γυναικών.

Έχουνε μια παράξενη συγγένεια και τα τρία
παρ' όλη τη μεγάλη τους στο βάθος διαφορά,
μα μεταξύ τους μοιάζουνε πολύ, γιατί τους λείπει
η κίνηση, η άνεση του χώρου και η χαρά.

Phil shoenfelt-A dialogue between soul and body

πηγή: artmaniac53
ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗΣ

"" ΨΥΧΗ:
Ω, πώς να αναστηθεί απ' αυτό το μπουντρούμι
μια ψυχή σκλαβωμένη με τόσους τρόπους;
Που στέκει όρθια, στητή,
πεδουκλωμένη με αμπάρες από κόκκαλα
και με χειροπέδες στα χέρια;
Εδώ πέρα, τυφλή από το ένα μάτι
κι εκεί πέρα, κουφή στο ένα αυτί από τα τύμπανα;
Μια κρεμασμένη ψυχή,
αιχμαλωτισμένη και χιλιοδεμένη
από νεύρα, αρτηρίες και φλέβες.
Βασανισμένη, πέρα απ' αυτά,
και καταδικασμένη να υπάρχει
μέσα σε ένα ματαιόδοξο κεφάλι
με δύο καρδιές.

ΣΩΜΑ:
Ω, ποιος θα με γλιτώσει από τα δεσμά
αυτής της τυραννικής ψυχής;
Που με διατηρεί ολόρθο, παλουκωμένο,
σαν να πρόκειται να πέσω στον δικό μου γκρεμό;
Και ζεσταίνει και κινεί τούτο το άχρηστο κορμί
(μα και ο πυρετός τα ίδια κάνει)
και θέλοντας να με διαολίσει
με κάνει να ζω, μόνο για να πεθάνω.
Ένα κορμί που ποτέ δεν μπορεί να ξαποστάσει
εφ' όσον τούτο το άρρωστο πνεύμα το έχει κυριεύσει.

ΨΥΧΗ:
Ποια μάγια με έχουν φυλακίσει έτσι,
να μαραζώνω μέσα στη συμφορά των άλλων,
όπου, όσο κι αν γκρινιάζω,
ξέρω ότι δεν μπορώ να νιώσω τον πόνο;
Και όλη η έννοια μου είναι να απασχολώ τον εαυτό μου
και για να το προστατέψω αυτό, καταστρέφομαι.
Εξαναγκάζομαι, όχι μόνο να ανέχομαι τις αρρώστειες,
αλλά -το χειρότερο- να τις βλέπω να θεραπεύονται!
Και ενώ είμαι στο τσακ για να αναχωρήσω,
πάλι με βρίσκω ναυαγό μέσα στην υγεία!

ΣΩΜΑ:
Κι όμως, το σώμα ποτέ δεν μπορεί να φτάσει
τις αρρώστειες που εσύ μου έχεις διδάξει,
που, για αρχή, εγκλωβίζουν την ελπίδα και φέρνουν δάκρυα,
και στη συνέχεια, τρόμο και κύματα φόβου.
Αλλά η μάστιγα της αγάπης ζεσταίνει
και κατατρώει το κρυμμένο έλκος του μίσους.
Η γλυκιά τρέλα της ευτυχίας σαστίζει και διαολίζει
την άλλη την τρέλα, αυτήν της θλίψης.
Αυτή είναι η γνώση που με οδηγεί και με μαθαίνει
και η μνήμη μου δεν σταματάει να μου το θυμίζει.
Ποιος άλλος, εκτός από την ψυχή,
θα είχε την ευφυΐα να με οικοδομήσει
για να χωρέσει μέσα μου την αμαρτία;
Έτσι οι αρχιτέκτονες τετραγωνίζουν και λαξεύουν
τα πράσινα δέντρα που φυτρώνουν στα δάση."
a poem of Andrew Marvel (1621-1678)

Η σιωπή είναι επώδυνη

Μίκης Θεοδωράκης-Edith Piaf-Les amants de teruel (Όμορφη πόλη)

πηγή: giorgihalk

Η κακοποίηση δεν είναι άθλημα

Μανόλης Λιδάκης-Εγώ με την αγάπη μάλωσα

πηγή: kirkh70

Πικρό συμπέρασμα...

Πάντα θα περιμένω το αύριο

με την ελπίδα της λύτρωσης

μιας λύτρωσης που ποτέ δεν θα νιώσω.

Πάντα θα νιώθω γερασμένος, ξοφλημένος

σαν του κατάδικου τη μοίρα

να περιμένω έναν ήλιο, που ποτέ δεν είδα

και ένα αύριο καλύτερο που ποτέ δεν θα υπάρξει.

Πάντα θα μένει η ανάγκη

και θα υπάρχει αυτό το κάτι

που θα με κάνει δυστυχισμένο.

Πάντα θα κοιτάζω την πραγματικότητα με γυμνό μάτι

και θα ξεγελάω τον εαυτό μου

πιστεύοντας ότι δεν βλέπω καλά.

Κι όλα αυτά γιατί

μας απαρνήθηκες ζωή..

Μας άφησες να υπάρχουμε

περιθωριακοί σε μιάν άκρη

χωρίς να ελπίζουμε κάτι...

Μίκης Θεοδωράκης-Το τραίνο φεύγει στις οκτώ

Δεν έχω τίποτα να πω...

"Οποιος γνωρίζει τους άλλους, είναι μορφωμένος
κι όποιος γνωρίζει τον ευατό του...σοφός"

The doors-Riders on the storm-1971

Σταματήστε την καταστροφή

Δ.Γαλάνη-Γ.Σπανός-Λ.Παπαδόπουλος-Βροχή και σήμερα

"Τα γράμματα σου πάνε, Αγάπη μόνη,

βάρκες λευκές, τη σκέψη μου εκεί κάτου.

Τα γράμματα σου τάφοι, δεν τελειώνει

απάνω τους η λέξη του θανάτου..."

πηγή: flowerishmorning

Ανεμοδαρμένα ύψη...

Ανεμοδαρμένα ύψη στους χειμώνες της ψυχής
άραγε στις πεδιάδες θα μας σκέφτεται κανείς;
Αναντίρρητες απόψεις στο μυαλό σου κουβαλάς
αναπάντητα ερωτήματα σ' έχουν μάθει να ρωτάς.

Για όλα αυτά που καρτερούνε την υπέρτατη στιγμή
μια στιγμή που θα αξίζει την υπόλοιπη ζωή
που οι λύπες θα φαντάζουν κάδρα σε γερμένο τοίχο
και οι ενοχές σου θα απαγγέλλουν του θανάτου τους τον στίχο.

Που του ήλιου το ανηφόρι θα ακολουθήσουν οι καρδιές
το ξημέρωμα που σβήνει των ανθρώπων τις σκιές
καθώς οι τύψεις θα σιγήσουν στο λυπητερό τραγούδι
που θα λέει για ένα αγκάθι που δεν έγινε λουλούδι.

Ανεμοδαρμένα ύψη κάθε προσπάθειας που αποπνέει
έναν δίκαιο αγώνα, που είναι ο μόνος που δεν φταίει
που είναι 'κει για να αντικρίσει της ζωής σου τα κομμάτια
τα γεμάτα προσδοκίες των ονείρων σου τα μάτια.

Phil shoenfelt & Southen Cross-Magdalena

Στον τόπο μου...

Ξενιτεμένο μου πουλί πέτα-πέτα μακριά
κάποιος γαλάζιος ουρανός σε αποζητάει.
Εδώ δεν θα βρεις τη χαρά, δεν θα βρεις γιατρειά
μονάχα η λύπη κι η σιωπή εδώ μας κυβερνάει.

Λουλούδι ευωδιαστό σε λάθος χώμα φύτρωσες.
Σε μέρος που τα άνθια σου αγκάθια θα γεννούνε.
Σε κήπο που τα χρώματα ξεθώριασαν νωρίς
κι ούτε θα υπάρξει άνοιξη να αναγεννηθούνε.

Φοίβος Δεληβοριάς-Η Μπόσα Νόβα του Ησαία

Η φτώχεια δεν πρέπει να είναι ισόβια καταδίκη

Δ.Μπάσης-Γ.Σπανός-Γ.Σκαρίμπας-Σπασμένο καράβι

"Τώρα; Πόλη, τρέμω τα γητέματά σου

κι είμαι ακόμα ωραίος σαν τον Μάη μήνα,

κρίμα, λέω, θλιμμένη νάσαι Κολομπίνα

και να κλαίω εγώ στα γονατά σου..."

πηγή: visitor90

Ville Valo & Natalia Avelon-Summer wine

Οι μισοί από τους αυτόχειρες είναι ηλικιωμένοι

OK GO-This too shall pass

Δεν έχω τίποτα να πω...

"Η φύση διδάσκει το απαραίτητο
κι ο άνθρωπος το περιττό..."

The doors-People are strange

"Όταν είσαι ξένος

κανένας δεν θυμάται το όνομα σου..."

Μην αγοράζετε αναμνηστικά από εξωτικά ζώα

City-Am fenster

Δεν έχω τίποτα να πω...

"Η ανεξαρτησία της σκέψης
είναι η πιο αριστοκρατική υπερηφάνεια..."

Zeljko Joksimovic-Lane moje

Στα όσα δεν ζήσαμε...

Φευγάτες ώρες, φευγάτες μέρες
φευγάτα χρόνια.
Κλεισμένες πόρτες, σβησμένα φώτα
σκοτάδι όλα.

Φωτιές που ανάβουν, φωτιές που καίνε
φωτιές που σβήνουν.
Στιγμές που υπάρχουμε, αλήθειες τα οράματα
που θα μας κρίνουν.

Σε πνίγει η σκέψη τους, η πληγή ανεπούλωτη
γεμάτη πόνο
τα αθώα σου όνειρα που παραστράτησαν
στον ίσιο δρόμο.

Όρκοι φαντάσματα, φιγούρες που έρχονται
σαν δύσει ο ήλιος
και η μοναξιά τους, που μοιάζει ατέλειωτη
ο μόνος φίλος.

Κι όλα θα ζούνε, κι όλα θα υπάρχουνε
για να πεθάνουν
και εμείς θα αρκούμαστε, στα όσα δεν ζήσαμε
γιατί μας φτάνουν.

James Blunt-Goodbye my lover

Δεν έχω τίποτα να πω...

"Αν θέλεις να είσαι φτωχός άρπαζε.
Αν θέλεις να έχεις αφθονία σκόρπιζε.
Αν θέλεις να γίνεις ενδεής αποθήκευε."

Adriano Celendano-Ma perke

Ένα κλίκ μπορεί να αλλάξει το μέλλον σου

Μ.Βουμβάκη-Κ.Καρυωτάκης-Όταν κατέβουμε τη σκάλα

"Επήρες πια τα μάτια σου κι έφυγες σε μιαν άκρη.

Όλα τώρα σε λησμονούν εκεί παραριχτή,

και που να πέσει, αναρωτάς, το τελευταίο σου δάκρυ

και ποιος να το δεχτεί..."

πηγή: I87dim

Δεν έχω τίποτα να πω...

"Πιστεύω στο θεό που έπλασε τον άνθρωπο
και όχι στον θεό που έπλασε ο άνθρωπος..."

Γ.Κούτρας-Θ.Μικρούτσικος-Ν.Καββαδίας-Federico Garsia Lorca

"Το χέρι τρέμει...Ο πυρετός..Ξεχάστηκα πολύ,

ασάλευτο ένα Μαραμπού στην όχθη να κοιτάζω.

Κι έτσι καθώς επίμονα κι εκείνο με κοιτά,

νομίζω πως στη μοναξιά και στη βλακεία του μοιάζω..."

πηγή: atartee

Παράξενη η νύχτα

Παράξενη που είναι η νύχτα αυτή

μυρίζει άνοιξη, μυρίζει ζωή

στο βάθος να φέγγει του δρόμου το φως

θα είναι χαρούμενος απόψε ο θεός.

Κλείνω τα μάτια, ακούω τη σιωπή

του αέρα το χάδι ανάσας πνοή

το φεγγάρι ψηλά στον ουρανό

και στο σκοτάδι να κλέβεις φως απ' αυτό.

Στην ήρεμη θάλασσα τα φώτα της πόλης

μοιάζουν, λες κι είναι τεντωμένα σχοινιά

πάνω τους με προκαλούν να ακροβατήσω

για να περάσω απ' την άλλη μεριά.

Παράξενη κι η γεύση της νύχτας στα χείλη

η πίκρα της μέρας γίνεται τώρα γλυκιά

αναπλήρωτο όνειρο της ζωής το ταξίδι

πραγματικότητα ας γίνει έστω για αυτή τη βραδιά.

Τα χέρια μου απλώνω θαρρείς να πετάξω

η μαγεία της νύχτας ίσως τα κάνει φτερά

κι όταν φτάσω ψηλά από 'κει να φωνάξω

όλα αυτά που αισθάνομαι μες στη καρδιά.

Στης νύχτας τα οράματα της φαντασίας το άτι

καλπάζει ασταμάτητο στου φεγγαριού τη σκιά

στη νιρβάνα που βρίσκομαι ίσως να νιώσω κάτι

απ' αυτά που άφησα κι έφυγαν από μένα μακριά.

Παράξενη που είναι η νύχτα αυτή

το γιασεμί αναδύει μυρωδιά θεϊκή

στο απέναντι σπίτι ανάβει ένα φως

θαρρώ πως απόψε δεν ξενυχτάω μοναχός...

Για την κατασκεύη μίας γούνας απαιτούνται 120 δέρματα μικρών ζώων

Μώβ Άστρο-Έλα κοντά

πηγή: theLoveversus

Marco Masini-T' innamorerai

Σκέψεις...(τύψεις)

"Το βασανιστήριο των τύψεων
είναι η κόλαση των ζωντανών..."

Μ.Χατζιδάκις-Δ.Γαλάνη-Έλα σε μένα

"Σε πέπλο συννεφένιο τυλιγμένο

εφάνηκε- κι ακολούθησε με χάρη

το δρόμο του τον ωριοχαραγμένο

μ' αστέρια κι απ' αστέρια- το φεγγάρι..."

πηγή: kirkh70

Εσώκλειστος

Τίποτα πια δεν περιμένει

όλα κυλούν σαν το νερό

τίποτε άλλο δεν μου μένει

παρά να σου ευχηθώ: "καλή αντάμωση!"

Σβήσε τα φώτα και τα παράθυρα κλείσε

μη βγάζεις άχνα περνάει ο καιρός...

Κοιτάζω πίσω μου το χθες,

μοιάζει με φαντάρο που φιλάει στη σκοπιά του

με έναν γέρο που τον αφήσαν τα παιδιά του

με μια αρτίστα που χορεύει σε μια πίστα

μ' ένα τσιγάρο που καπνίζει σαν φουγάρο.

Κοιτάζω έξω απ' τον τοίχο που έχω κτίσει

κι έρχεται ο ήλιος που ανατέλλει απ' τη δύση

είναι οι λέξεις καρφωμένες μην τις τρέξεις

είναι οι ελπίδες που σου έστησαν παγίδες.

Κοιτάζω μέσα στης ψυχής μου τα κομμάτια

η αγάπη μένει σε κάτι ανήλια σοκάκια

φοράει τα ρούχα μιας πόρνης, που σκοτώνεις

και με το αίμα της τις παλάμες σου λερώνεις.

Κλείσε την πόρτα δεν αντέχω άλλα φώτα

ξέρω πως τίποτα δεν θα 'ναι όπως πρώτα

η αλήθεια μόνη κάθε βράδυ με γυμνώνει

και η αμφισβήτηση σαν μαχαίρι χαρακώνει.

Τίποτα πια δεν περιμένει

όλα μιλούν μια προσευχή

κι ο νους μου μοιάζει με οπή

γεμάτη απόβλητα...

Πυξ λαξ-Μέλυδρον (είναι ωραία η θάλασσα)

πηγή: nikos35r

Δεν έχω τίποτα να πω...

"Μην κατηγορείς τον εαυτό σου
για όσα αγνοείς χωρίς να φταις
αλλά για όσα παραμελείς να μάθεις..."

Joan Jett and the Blackhearts-I love rock and roll

Αν το αισθάνεσαι...

Φώναξε με, κι εγώ θ' ακούσω

μέσα απ' το θρόισμα των φύλλων

την αγωνία της καρδιάς σου

στην αναζήτηση των κτύπων.

Άγγιξε με, κι εγώ θα νιώσω

κάτω απ' τις άκρες των δακτύλων

του ρεαλισμού την πίκρα

και παραίσθηση των μύθων.

Κοίταξε με, κι εγώ θα κλέψω

μέσα απ' τα μάτια σου τον ήλιο

να με ζεσταίνει τη στιγμή

που πάλι μόνος μου θα μείνω.

Πρέπει να ξέρεις, πως η αγάπη

χρειάζεται δύο για να ανθίσει

βρες τον τρόπο, το μονοπάτι

να 'ρθεις κοντά μου, να μου το πεις

λίγο με νοιάζει αν μακριά

ο ένας απ' τον άλλον ζήσει

αυτό που θέλω είναι μονάχα

αν το αισθάνεσαι...να μου το πεις!

Αυτό θα είναι που στη ζωή

τις δύσκολες στιγμές, θα με κρατήσει

αυτό θα είναι που θα μου δείξει

τον δρόμο της επιστροφής.

Φωναξέ με, κι εγώ θ' ακούσω...

Nirvana-Smells like teen spirit

Δεν έχω τίποτα να πω...

"Δυο πράγματα είναι αχώριστα από το ψέμα...
οι πολλές υποσχέσεις και οι πολλές δικαιολογίες."

Λάκης Παπαδόπουλος-Τσίχλα δίχως ζάχαρη

Σκέψεις...(τα αληθινά & αυθεντικά)

"Μόνο τα αληθινά
και αυθεντικά πράγματα
μένουν αναλλοίωτα στον χρόνο.
Τα ψεύτικα...
ή φθείρονται... ή ξεχνιούνται."

Διάφανα Κρίνα-Με ρωτούν οι Χειμώνες

"Χώμα στο χώμα γίνονται τα σώματα.

Μα κείθε απ' τον ορίζοντα, σαν ήλιοι

δύουν οι ψυχές, τον ουρανό που φόρεσαν

ή σαν απλά χαμόγελα σε χείλη..."

Κάτι μου κρύβεις...

Φοβήθηκες;

Γιατί φοβήθηκες;

Πέρασαν χρόνια...

τώρα οι άνθρωποι δεν θα πεθαίνουνε

θα ζουν αιώνια.

Τώρα οι τάφοι σπίτια θα γέννουνε

με παραθύρια

για να αγναντεύουν τη ζωή που χάθηκε

μες στη συνήθεια.

Τώρα η άνοιξη δεν θα 'χει νόημα

μήτε ο χειμώνας.

Τώρα η κόλαση θα 'ναι παράδεισος

χρυσός αιώνας.

Τώρα τα κύματα χαρά θα δίνουνε

στο ακροθαλάσσι.

Τώρα το κλάμα σου θα μοιάζει ανάμνηση

που 'χεις ξεχάσει.

Κι εσύ φοβήθηκες

γιατί φοβήθηκες;

Κάτι μου κρύβεις...

κάτι που θα 'πρεπε να το γνωρίζω

μα δεν μ' αφήνεις...

Ενδελέχεια-Εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία

πηγή: dimpara

Σκέψεις...(φτωχός)

"Φτωχός, δεν είναι μόνο αυτός που έχει λίγα
αλλά κι αυτός που επιθυμεί πολλά..."

Γ.Πουλόπουλος-Έπεφτε βαθιά σιωπή

"Εχω κάτι σπασμένα φτερά.

Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε το καλοκαίρι αυτό.

Για ποιαν ανέλπιστη χαρά, για ποιες αγάπες

για ποιο ταξίδι ονειρευτό..."

πηγή: NektariosR

Ν.Πορτοκάλογλου-Θάλασσα μου σκοτεινή

Νυχτερινή συζήτηση οραματιστών

_ Να το θυμάσαι αυτό που θα σου πω

(έτσι μου είπες εκείνο το βράδυ)

"αυτός που αναζητάει το φως

στο τέλος τον τρώει το σκοτάδι".

Γι' αυτό δεν θα 'μαι η εξαίρεση εγώ

έστω κι αυτή που επιβεβαιώνει τον κανόνα

παρά θα είμαι απλά και μόνο ένας θνητός

που έπεσε άξια στης ζωής τον αγώνα...

Γ.Πολυχρονιάδης-Αν ξανακατεβείς Χριστέ στη γη μας

Μ.Βιολάρης-Στέλλα

"Δεκάξι χρόνων εγελάσαν

πέρα, στ' ανοιξιάτικο δείλι.

Έπειτα εσώπασαν τα χείλη

και στην καρδιά τους εγεράσαν..."

Σκέψεις...(σ' εκείνους)

"Εκείνοι που δεν έκανα τίποτα...
κατηγορούν τους άλλους
γιατί δεν τα έκαναν όλα!"

Τ.Πανούσης-Νεοέλληνας

Σκέψεις...(σ' εμένα)

"_ Κι όσα κι αν λες...
η θεωρία δεν είναι πράξη
ο πρόλογος σου...επίλογος, μου μοιάζει
καιρός να πάμε τώρα...
και στο "κυρίως θέμα"!

Μπλε-Πιάνω φωτιά

Η συναυλία...

Χιλιάδες μάτια σε κοιτούν, μα εσύ σωπαίνεις
χαλί που απλώνεται μπροστά σου
της χαράς η φαντασία...
μα μέσα σου ξετυλίγεται μια λύπη
για ότι προσβάλει του μυαλού τη νοημοσύνη.

Δεν βρίσκει απάνεμο λιμάνι η ευθύνη
για κάποια μάτια εβασίλεψε ο ήλιος
τα δάχτυλα σου παίζουν πιάνο στην αιχμή σου
μια συναυλία που κρατάει τόσα χρόνια
κι οι καλεσμένοι σου να σε χειροκροτούνε
όσα σε υπέμειναν το τέλος της θα ιδούνε
γροθιά θα δώσεις πάνω της κι όσο αντέξεις...

Rod Stewart-Sailing

Σκέψεις...(πάθη)

"Μάλλον, δεν είναι σωστή τακτική
να ανοίγεις πόλεμο με τα πάθη σου.
Καλύτερα να τους αφαιρείς τα μέσα επιβίωσεις..."

Aphrodite's Child-It's five o'clock-1969

Πυξ λαξ-You get in love

πηγή: fordakia

Δεν έχω τίποτα να πω...

"Ο άξιος κι ο ανάξιος...
δεν φαίνεται μόνο από αυτά που κάνει
αλλά και από αυτά που θέλει να κάνει..."

Φοίβος Δεληβοριάς-Hi, How are you...

Μια χούφτα χώμα...

Σε κοίταζα...
και έμοιαζες με την μικρή ορτανσία
που είχαμε στον κήπο, σαν ήμασταν παιδιά.
Σε κοίταζα...
και είχες την ίδια λαχτάρα στα μάτια- όπως τότε
είχες την ξενοιασιά που εκδηλωνόταν με τις πράξεις μας.
Μεγάλωσες...
μα κοίταξες τον ήλιο ξανά απ' την αρχή.
Μεγάλωσες...
μα σκάλωσε η ζωή σου σε μια ηλικία μονάχα.
Έσκυψες και πήρες στη χούφτα χώμα
με κοίταξες στα μάτια- όπως όταν ήσουνα παιδί
και μου 'πες:"Αλήθεια, τι είναι η ζωή;"
Χαθήκαμε κι οι δυο στην έννοια της ζωής
χαζεύοντας τον ουρανό, τη θάλασσα, τα δέντρα
και 'συ συνέχισες δείχνοντας μου
το χώμα που κρατούσες στη χούφτα:
_ "Αυτή είναι η ζωή σου;"

The Cranberries-Zombie

Δεν έχω τίποτα να πω...

"Η πραγματική αρετή είναι να κάνεις,
χωρίς να σε βλέπουν,
αυτό που θα ήσουν ικανός να κάνεις
μπροστά σε όλο τον κόσμο..."

Δημήτρης Παναγόπουλος-Αύρα

"Κάνε τον πόνο σου άρπα

και γίνε σαν αηδόνι

και γίνε σαν λουλούδι.

Πικροί όταν έλθουν χρόνοι

κάνε τον πόνο σου άρπα

και 'πε τονε τραγούδι..."

πηγή: protoplastosAdam

Ψάχνω...

Ψάχνω να βρω τον τρόπο...
πως να περπατήσω μέσα στο σκοτάδι
πως είναι να κοιτάζεις μέσα απ' τη ζωή σου
να μοιάζεις με βάρκα, απόμερη, σε αλαργινό λιμάνι
να είσαι καταιγίδα μες τη θύμηση σου.
Ψάχνω να βρω τον τρόπο...
πως να συγκρατήσω μες την αγκαλιά μου
εικόνες, πράξεις, λέξεις, που να σε μαρτυράνε
τρέμοντας τα χέρια και μια φτωχή καρδιά
που γίνεται λουλούδι να θες να το μυρίσεις.
Ψάχνω να βρω τον τρόπο...
πως να ζωγραφίσω τη γλυκιά μορφή
εκείνη που ανέστησε η ώρα η ποθητή
με χρώματα ανεξίτηλα σε νοτισμένους τοίχους
που θα μείνει αιώνια και δεν θα σβηστεί
έτσι, για να θυμίζει στους "νεκρούς που ζούνε"
μια ύπαρξη ανάμνησης που έχει πια χαθεί...

Placedo-Song to say good-bye

Δεν έχω τίποτα να πω...

"Αλίμονο σ' εκείνον, που το όνομα του
είναι μεγαλύτερο από το έργο του..."

Βαγγέλης Δημητριάδης-Το παιδί της βροχής

"Ηταν ευτυχισμένη τότε η ώρα

ήταν ένα δείλι ζωγραφιστό.

Έχω πεθάνει τόσα χρόνια τώρα

κι έμεινε το παράθυρο κλειστό..."

πηγή: vanzeld

Άστοχη ζωή...

Οι μέρες κυλούν σαν τη βροχή στο χώμα
δεν με τρομάζει που ζω μονάχος πια
τα τρένα που φύγανε κι αν δεν γυρίσουν πίσω
για μένα δεν θα έχει καμία διαφορά.
Τραγούδια που έμειναν στα συρτάρια τους για χρόνια
την ώρα που βγήκαν τελείωσε η γιορτή
ομπρέλες κλειστές στέκονταν στο κατώφλι
τώρα που ανοίξανε σταμάτησε η βροχή
μονοπάτια αδιάβατα γίνανε λεωφόροι
ποιος έχει πόδια τώρα να τα διαβεί!
Αγάπες που έψαχναν να βρουν την σημασία
με αγάπη λένε αντέχεις τη ζωή
κι όλα τα όνειρα που κράτησα για μένα
χάθηκαν ψάχνοντας να βρουν την αφορμή.
Και τώρα ανάσα μου στα στήθια μπαινοβγαίνεις
χωρίς ελπίδα, δίχως νόημα, ούτε ένα γιατί
είναι τα μάτια μου στ' αστέρια καρφωμένα
κι όλους τους δρόμους τους σκέπασε η σιωπή.
Τώρα που οι μέρες γίνανε ποτάμια
δεν έχει νόημα να θέλω τη χαρά
το γέλιο πέτρωσε, κρεμάστηκε η αλήθεια...

(στα παραμύθια θα ζω παντοτινά!)

Κίτρινα Ποδήλατα-Ταξιδεύω το εγώ μου

"Η ζωή διαβαίνει πέρα στον ορίζοντα σειρήνα

μα θάνατο, καθημερινό θάνατο και χολή

μόνο, για μας η ζωή θα φέρει, όσο αν γελά η αχτίνα

του ήλιου και οι αύρες πνέουνε. Κι είμαστε νέοι, πολύ..."

Σκέψεις...(συνήθεια)

"Μια συνήθεια δεν πετάγεται από το παράθυρο
έτσι στα καλά καθούμενα...
Πρέπει να πεισθεί να κατέβει τα σκαλιά, ένα-ένα."

Domenica-Μέσα στη βουή του δρόμου

"Ποια θέληση θεού μας κυβερνάει

ποια μοίρα τραγική κρατάει το νήμα

των άδειων ημερών που τώρα ζούμε

σαν από μια κακή, παλιά συνήθεια;"

Της ψυχής η αγαπημένη

Τι να νιώσεις τώρα πλέον που πετάξαν τα πουλιά

στον καθρέφτη σου σαν βλέπεις είδωλα περαστικά

ένας άνεμος που ήρθε, φύσηξε και πέρασε

και σε ένα μόνο βράδυ τη ψυχή σου γέρασε.

Πώς να απλώσεις τα φτερά σου, ταξιδιώτης στη βροχή

που στη γη σε καθηλώνει κάθε τύψη και ενοχή

για όλα αυτά που δεν σ' αφήνουν τις στιγμές σου να χαρείς

και η λύτρωση για να 'ρθει, πρέπει πρώτα να την βρεις!

Τι μπορείς να νιώσεις τώρα με τον ήλιο σκαλωμένο

μες στα σύννεφα τις νύχτες το φεγγάρι καρφωμένο

είναι η νύχτα πεθαμένη στο μυαλό σου μία ξένη

και η μέρα σου φτωχή, να σου κλέβει απ' τη ζωή.

Τι να περιμένεις άλλο απ' τις μέρες που θα 'ρθουν

που οι αισθήσεις έχουν πάψει την καρδιά να υπακούν

γιατί είναι ξεχασμένη της ψυχής η αγαπημένη

και θα ενοχλείσαι πάντα, όταν για αυτήν θα σε ρωτούν.

Τ.Σωτηρχέλλης-Ταξίδι στη βροχή

"Πόσο τ' ανέβασμα του άχαρου δρόμου!

Στρέφω κοιτάζοντας προς τ' όνειρο μου.."

πηγή: moxsen

Σκέψεις...(απλότητα)

"Οσο ο άνθρωπος απλοποιείται θεοποιείται.
Γίνεται άκακος, ταπεινός, πράος, ελεύθερος..."

Σ.Γιαννάτου-Λ.Πλάτωνος-Κ.Καρυωτάκης-Βράδυ

"Θέλω να φύγω πια από 'δω, θέλω να φύγω πέρα

σε κάποιο τόπο αγνώριστο και νέο

θέλω να γίνω μια χρυσή σκόνη μες στον αιθέρα

απλό στοιχείο, ελεύθερο, γενναίο..."

πηγή: ksifteras

Φεγγάρι φευγαλέο...

Το φεγγάρι φευγαλέο μέσα από τις φυλλωσιές

και η νύχτα να σωπαίνει απ' της μέρας τις φωνές

μιας ημέρας τόσο γκρίζας, τόσο μελαγχολικής

σαν το θόρυβο που ακούς απ' τις στάλες της βροχής.

Το φεγγάρι φευγαλέο μέσα κι από την καρδιά μου

ήρθε κι απόψε να φωτίσει την πικρή τη μοναξιά μου...

Μια το χάνω μια το βρίσκω μέσα από τις φυλλωσιές

και η ψυχή μου φτερουγίζει στων ονείρων τις φωλιές

πριν αυτές να γκρεμιστούνε απ' τις στάλες της βροχής

της αυριανής ημέρας, της πάντα γκρίζας, πάντα μελαγχολικής.

Κάθε βράδυ περιμένω το φεγγάρι να μη φύγει

και η πλήξη στη ζωή μου να 'ναι συνέχεια πιο λίγη...

Μα περάσαν τόσα βράδια, τόσα βράδια φευγαλέα

κι η αποψινή η νύχτα, φοβάμαι θα 'ναι η μοιραία

μες στην τόση ησυχία, μες στην τόση τη γαλήνη

θα 'ναι ωραία να πεθαίνεις και μαζί σου κι η σελήνη!

Σταύρος Σιόλας-Της άρνης το νερό

"Τα φύλλα κιτρινίσανε, και πέφτοντας στο χώμα

ξεχύνονται σ' αφάνταστο, σ' απότρελο χορό.

Τα λουλουδάκια κλείσανε το θεϊκό τους στόμα

και γέρνουν άθελα στη γη, κοπάδι θλιβερό..."

πηγή: penthesileia

Σκέψεις...(κολακίες)

"Οποιος σε επαινεί για πράγματα που δεν έχεις
μάλλον θα επιθυμεί να σου πάρει αυτά που έχεις."

Α.Ρίζος-Ν.Ζουδιάρης-Τι να θυμηθώ

"Ο ήλιος ματοστάλαχτος σε λίγο θενά γείρει

στη θάλασσα π' απλώνεται γλυκιά σαν την ελπίδα

και στ' άβυθα τα βάθια της, αιώνιο κοιμητήρι

θέν' αργοθάψει μ΄απονιά κάθε χρυσή του αχτίδα..."

Απόψε η νύχτα νιώθει την ανάγκη σου...

Απόψε η νύχτα έχει την ανάγκη σου

νιώθει την απορρέουσα σκέψη σου

που γλιστρά σαν τις σταγόνες της βροχής

πάνω από τις στέγες των σπιτιών που ετοιμόρροπες

γέρνουν στου παραθύρου σου το βλέμμα

σαν ν' αφουγκράζονται το νοερό κλάμα της ψυχής.

Απόψε η αυτοσυγκράτηση χαμήλωσε τα μάτια της

και αποσύρθηκε σκεπτική σε μια γωνιά του δωματίου

κάνοντας παρέα στις σκιές του παρελθόντος, που αποθύμησε

αισθάνοντας την ανάγκη να τους πει μία συγνώμη

αφήνοντας να αποδράσουν οι θύμησες

να ξεχυθούν σαν τους διαδηλωτές στις πλατείες των συγκεντρώσεων

διεκδικώντας αυτά που τόσο καιρό στερήθηκαν κι ακόμη δεν τους ανήκουν.

Απόψε η θλίψη γένεικε χαρά μικρού παιδιού που παίζει στην αλάνα

και η αγάπη τράβηξε το δρόμο της στα καλντερίμια των στιγμών

που λησμονήθηκαν, στου απείρου κάλλους κοριτσιών της εφηβείας σου

που γλυκοφίλησε η αγνότητα της σκέψης σου, τότε που η αλήθεια

έμοιαζε με αλήθεια γι' αυτά που αισθανόσουνα...

γι' αυτά που πρόλαβε και σου μαρτύρησε η καρδιά σου...

πριν τον εξευτελισμό της προδομένης νιότης σου.

Απόψε η νύχτα κρύβει έναν θάνατο

μια ατελέσφορη ερωτική παράκρουση των γενεθλίων χρόνων σου

που αποπερατώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες

για να 'ναι αψύς μα σύντομος ο πόνος της απώλειας του ωραίου, του όχι άσχημου

καθώς το μέτριο αρμόζει στην ζωή των συμβιβάσεων

και των απόλυτων μοναχικών μας χρόνων.

Μάνος Χατζιδάκις-Ματωμένος Γάμος (Ήταν καμάρι της αυγής...)

"Εγώ δεν επλανήθηκα σε δάση απάρθενα, βουερά,

μήδε η ριπή μ' εχτύπησε του ωκεανείου ανέμου.

Σκλάβο πουλί, τ' ανώφελα πηγαίνω σέρνοντας φτερά

και δε θα ιδώ τους ουρανούς που νοσταλγώ ποτέ μου..."

πηγή: lilalilak

Δεν έχω τίποτα να πω...

"Είσαι κύριος των λόγων που δεν είπες
και δούλος εκείνων που είπες..."

Μάνος Χατζιδάκις-Οδός Ονείρων (Το πάρτυ-Το πουλί)

"Φύγε κι άσε με μοναχό, που βλέπω να πληθαίνει

απάνω η νύχτα, και βαθιά να γίνονται τα χάη.

Ούτε του πόνου η θύμηση σε λίγο πια δεν μένει,

κι είμαι άνθος που φυλλορροεί στο χέρι σου και πάει..."

πηγή:kirkh70

Σκέψεις...(η μοναξιά μου)

"Τι νόημα θα είχε μια μοναξιά
που δεν θα ήταν αληθινά μεγάλη;"
Που θα αυξάνεται και θα μεστώνει
με ένα μέστωμα οδυνηρό σαν το μέστωμα των παιδιών
και θλιβερό σαν τις πρώτες μέρες του φθινοπώρου.
Ένα και μόνο μου είναι απαραίτητο για να επιζήσω:
"Η μεγάλη εσωτερική μοναξιά μου".
Να βυθίζεσαι στον εαυτό σου και ώρες ολόκληρες
να μην ανταμώνεις κανέναν.
Να 'σαι μονάχος, όπως ήσουν μονάχος στα παιδικά σου χρόνια
όταν οι μεγάλοι πηγαινοέρχονταν,μπερδεμένοι
σε πράγματα που σου φαίνονταν σοβαρά και σπουδαία
μόνο και μόνο επειδή αυτοί ήταν τόσο απασχολημένοι
μαζί τους ή επειδή εσύ δεν καταλάβαινες τίποτα απ' ότι έκαναν.
Κι έρχεται η μέρα που ανακαλύπτεις πως οι ασχολίες τους
είναι κακομοίρικες, τα επαγγέλματα τους κοκαλωμένα
και χωρίς πια δεσμούς με τη ζωή...
Γιατί να θες να ανταλλάξεις το σοφό "δεν καταλαβαίνω"
των παιδιών, με το "αγωνίζομαι και περιφρονώ" των μεγάλων;
Μια και το "δεν καταλαβαίνω" θα πει, είμαι μονάχος...
ενώ το "αγωνίζομαι και περιφρονώ" θα πει, "παίρνω μέρος
σ' εκείνα ίσα-ίσα τα πράγματα που θέλω, με αυτόν τον τρόπο,
να τα κρατήσω μακριά μου"...

Spin Doctors-Two Princess

Δεν έχω τίποτα να πω...

"Είμαστε πλούσιοι μόνο σε όσα δίνουμε
και φτωχοί μόνο για όσα αρνούμεθα..."

Ξύλινα Σπαθιά-Η φωτιά στο λιμάνι

"Καθώς βαδίζω, μια σκιά μ' ακολουθεί από πάνω

σαν βαρύ νέφος ή φτερό δυσοίωνου πουλιού.

Είναι μαζί μου όπου να πάω, μαζί μου ότι να κάνω

και δεν αφήνει ούτε να δω τον ήλιο του θεού..."

πηγή: Lacta345

Χ.Δάντης-Λ.Παπαδόπουλος-Το παλιό μου παλτό

"Τα γράμματα σου τα 'χω, Αγάπη πρώτη

σε ατίμητο κουτί, μες στην καρδιά μου.

Τα γραμματά σου πνέουνε σου τη νιότη

κι ανθίζουνε την όψιμη χαρά μου..."

πηγή: iradelfi

Δ.Μούτσης-Ερηνούλα (Delenda est)

"Αμίλητη, κυνηγημένη

φτάνει σ' ερειπωμένο τοίχο

στηρίζεται και περιμένει

ένα κελάδημα, ένα στίχο..."

πηγή: panos12727

Δεν έχω τίποτα να πω...

"Οταν είσαι μόνος να συλλογίζεσαι τα ελαττώματα σου.
Όταν είσαι με άλλους να τα ξεχνάς..."

Phil shoenfelt-Marianne, I am falling

πηγή: artmaniac53

Στην ατέρμονα φυγή...

Ποτισμένη με ανθόνερο η αυλή σου

και οι μνήμες να στερεύουν μια προς μια

σ' ένα κύκλο που στενεύει η λογική σου

προσπαθείς να αφουγκρασθείς την ερημιά.

Καθώς τα χέρια θα αγγίζουν το κεφάλι

καθώς οι αισθήσεις θα σμιλεύουν την καρδιά

"_ θα βρουν τα χρόνια σου το δρόμο τους και πάλι

να ολοκληρώσουν όσα άφησαν μισά;"

Κι ύστερα θα 'ρθει ένα ολόγιομο φεγγάρι

να σου αφήσει ένα χάδι στα μαλλιά

για να σου δείξει την απέραντη του αγάπη

έστω κι αν λέγεται εκείνη μοναξιά.

Καθώς τα λόγια θα σκορπίζουν στον αέρα

καθώς οι ανάσες θα τραντάζουν το κορμί

"_ ζητάς αυτό που θα σε πάει παρά πέρα

από του κύκλου σου την νοητή γραμμή".

Κι ύστερα θα 'ρθει μια βροχή να σου αλητέψει

την κάθε ελπίδα για μια αλλιώτικη ζωή

και την ψυχή σου από φωνή θα ορφανέψει

να μην ζητάει την ατέρμονα φυγή.

Μα μη ξεχάσεις στο πρεβάζι σου ν' αφήσεις

της πρώτης νιότης σου τον άμισχο ανθό

καθώς θα πέφτει η βροχή και θα κυλήσει

να σου ποτίζει την αυλή σου για καιρό.

Β.Παπακωνσταντίνου-L.Batisti-Πριν το τέλος...

"Με είδαν, προσπέρασαν όσοι αγαπάω.

Μόνος απόμεινα κι έρημος πάω..."

πηγή: ptolman

Σκέψεις...(τα σύνορα του έρωτα)

"Αλήθεια, πόσοι και πόσοι στάθηκαν ανίκανοι
να βρουν το σωστό δρόμο της αγάπης...
για πόσους τα σύνορα του έρωτα σταματάνε
στο εύκολο, βιαστικό δόσιμο του εαυτού τους!"

Φοίβος Δεληβοριάς-Εκείνη

πηγή: kirkh70

Δεν έχω τίποτα να πω...

"Εκείνος μόνο που διαρκώς αγωνίζεται
μπορεί να λυτρωθεί..."

Κ.Καράλης-Γ.Σπανός-Είναι ν' απορείς...

"Στον τέφρο πέρα ορίζοντα η αγάπη μου αχνοσβήνει.

Οι φίλοι αποτραβήχτηκαν για πάντα οι τελευταίοι.

Σ' όλα έκλεισα την πόρτα μου, κι έρημος έχω μείνει

τώρα που ακούω τον θάνατο στις φλέβες μου να ρέει..."

Ανάμεσα σε δυο εποχές...

Ξεχάστηκες σε μια εποχή

που ο χρόνος δεν κυλάει.

Ξεχάστηκες σ' ένα όνειρο

που δεν τελειώνει το πρωί

μα συνεχίζει ως την αιωνιότητα.

Φαντάστηκες τη μέρα σου

χωρίς του ήλιου το χάδι

και ένιωσες τα μάτια σου

να βλέπουν στο σκοτάδι

και ένιωσες στα στήθια σου

τον πανικό...

Χάθηκαν ότι αγάπησες

μες στα σοκάκια της καθημερινότητας

της ανελέητης πραγματικότητας

στη δίνη μιας πολυάσχολης ζωής

στην ιλαρότητα μιας ξεπεσμένης εκδρομής

στο ματωμένο δειλινό του ήλιου

που υποσχέθηκες να μην απαρνηθείς.

Ξεχάστηκες και χάθηκες μέσα στο πλήθος

ένας κι εσύ σαν τους πολλούς

ακόμη ένας σαν κι αυτούς

που θέλουν αλλά δεν μπορούν

πιστός σε αυτά που δεν θα 'ρθουν

ανάμεσα σε δυο εποχές

μισές πνοές, μισές ζωές

μισές οι αλήθειες...

Θ.Γκαϊφύλιας-Μ.Κωχ-Ατέλειωτη εκδρομή...

"Και ρίχτηκε με τ' άτι του μες στων εχθρών τα πλήθια..."

πηγή: ensimon

Θα περιμένω...

Θα περιμένω...

μέσα στης μοναξιάς τα φώτα

κάτω από τα ανυποψίαστα μάτια της σιωπής

σαν ακυβέρνητο καράβι, του θανάτου του, τη ρότα

μια κρύα νύχτα σε κεραυνούς και σε βροχή.

Αυτές τις ώρες, που είναι το βλέμμα καρφωμένο στο κενό

στις λίγες μνήμες, που απομείνανε να ελέγχουν τις αισθήσεις

δεν νιώθω φόβο-κι ότι έκανα, δεν θα τ' απαρνηθώ

δεν μετανιώνω, κι ούτε τρέφω στο μυαλό μου ψευδαισθήσεις.

Πετούνε σμήνη πουλιών στον ουρανό

κι εγώ να στέκομαι στου λιμανιού τη προκυμαία

δική μου η ευθύνη "που δεν έμαθα να ζω"

που πίστεψα σε όνειρα, που ήταν φευγαλέα.

Θα περιμένω...

όταν οι άλλοι πανικόβλητοι θα τρέξουν να κρυφτούν

να αρπαχτούν, απ' τα μαλλιά τους, σαν πνιγμένοι

κι ούτε της μοίρας μου θα γίνω εξορκιστής

αυτό που κάνουνε οι ανίκανοι και της ζωής οι τρομαγμένοι.

Δεν κάνω βήμα, πέρα απ' τον κύκλο που χάραξα εγώ

πέρα απ' αυτά που με αγαπούν και τα αγαπάω

θα μείνω πάντα, των ακραίων συναισθημάτων εραστής

και τη ζωή μου, στα σκουπίδια δεν πετάω.

Θα περιμένω...

μέχρι να σβήσουνε τα φώτα μοναξιάς

και μια φωνή, να αποσπάσει τη σιωπή μου

μέχρι να φύγουνε τα σμήνη των πουλιών

και γι' άλλα λιμάνια, να σαλπάρει η ψυχή μου...

Τ.Πανούσης-Κάγκελα παντού...

πηγή: keeponrocking87

Δεν έχω τίποτα να πω...

"Ο έξυπνος άνθρωπος αλλάζει γνώμη...
ο ανόητος ποτέ"

Pearl Jam-I am mine

Σκέψεις...(άθλια ζωή)

"Πως γίνεται το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων
να χρησιμοποιεί το πρώτο μέρος της ζωής τους
για να κάνει άθλιο το υπόλοιπο..."

Τρύπες-Το τρένο..

" Οταν, φτασμένη, απάνω στον ορίζοντα, θα ιδείς

μίση να φεύγουν οι έρωτες, χολή τα πάθη σου όλα

όταν ανέβει από τα εξαίσια τ' άνθη της ζωής

μύρον η απογοήτευση, ψυχή μου ονειροπόλα..."

πηγή: majesty

Οι ταγοί...

Φωτεινό επισφράγισμα διαττόντων αστέρων

που η λάμψη τους κράτησε μίας νύχτας ζωή

των ασχήμων τα λάβαρα των ανοχών και των θέλω

ακουμπήσανε αλύτρωτα την παρθένα σου γη.

Των ουράνιων σωμάτων που σε ανάστησε πνεύμα

ότι ο ήλιος ανέτειλε το φυγάδευσε η αυγή

των εχθρών και βαρβάρων το αγαλήνευτο βλέμμα

το κοράκι που έκρωζε των κολασμένων κραυγή.

Μυστηρίου ανάθημα που η φαντασία δειλιάζει

με οσμές που οσφρήστικες αρωματίζεις σκιές

κάποιον άλλον που εγνώριζε η καρδιά σου προστάζει

κι οι πληγές που αντιστάθηκαν, αέναες αφήσαν ουλές.

Στο στερνό σου αγκάλιασμα σε αφουγκράζεται η πόλη

και με συμπόνια ανάρμοστη οι δικαστές σε θωρούν

με λουλούδινα στέφανα ετοιμάζεται η αγχόνη

και οι ταγοί που σε ανάθρεψαν τη στιγμή λοιδορούν.

Σε καιρούς ασαγήνευτους στο απροκάλυπτο ψέμα

οι ομορφιές που σου τάξανε στο λαιμό σου χαλκάς

των αγνών των ονείρων σου, το αβασίλευτο γέρμα

στους σωτήρες του σύμπατος έχουν γίνει βραχνάς.

Ατιμώρητος θάνατος των πολλών η απάνθρωπη στάση

μεσημέρι ο ήλιος και το δρεπάνι, ακόμη θερίζει σπαρτά

ότι με χρώμα, η ψυχή σου ζωγράφισε, έχει πια ξεθωριάσει

και σαν το αγρίμι η νύχτα σου το καημός σου αλυχτά.

Γ.Πουλόπουλος-Γ.Σπανός-Κ.Καρυωτάκης-Μόνο...

"Σάββατο βράδυ: ανοίγουνε στο δρόμο σα λουλούδια

οι απλές καρδιές, παθητικά ν' ανέβουνε τραγούδια

που τη χαρά ή τον απαλό του έρωτα ψάλλουν πόνο

ενώ για μένα η εβδομάδα ετέλειωσε και μόνο..."

πηγή: meliti

Εσείς & Εμείς...

Εμείς οι λίγοι που απομείναμε εδώ

πρέπει να δούμε τη χαρά μέσα απ' τα μάτια

κι ωσάν Οδυσσέας να δεθούμε στα κατάρτια

εμείς...εδώ.

Εσείς οι πολλοί που μισέψατε για εκεί

ίσως και βρείτε το "χρυσόμαλλο το δέρας"

κι απ' τον πηλό σας αναπλάσατε ένα τέρας

εσείς...εκεί.

Λίγοι-πολλοί, δεν έχει καμία σημασία.

Εμείς-εσείς, ίδια λουλούδια στην αντίστοιχη κηδεία

το ίδιο βαρύ το χώμα που θα μας σκεπάζει,

απλά θα διαφέρει η ιστορία.

Εμείς...εκεί

θα ήμασταν ουρανός χωρίς αστέρια.

Εσείς...εδώ

θα μοιάζατε με κάλπικα περιδέραια.

Κι όλοι μαζί

μια αλλοπρόσαλλη καρικατούρα στο χαρτί.

Καλύτερα έτσι...

Κωνσταντίνος Βήτα-Το κύμα

πηγή: georgkand

Δεν έχω τίποτα να πω...

"Είναι σκληρό το να αποτύχεις
αλλά είναι ακόμη χειρότερο
να μην έχεις δοκιμάσει να επιτύχεις..."

Π.Αστεριάδη-Λ.Παππάς-Πάει κι αυτή η Κυριακή...

"Λύπη ας ερχόταν ή χαρά, μόνο ήθελα να σπάσει

εμέ η καρδιά κι ανάλαφρη να πέσει καταγής

όπως το ροδοπέταλο, που θύελλα έχει αρπάσει

ή ακόμη που το εβάρυνε και η δρόσος της αυγής..."

πηγή: theiosjohn

Τι φοβάμαι...

Νιώθω την μοναξιά

να περπατάει στο σπίτι

τη νιώθω να με κυκλώνει

καθώς η σιωπή τα δωμάτια αλώνει...

κι εγώ δεν φοβάμαι την μοναξιά!

Βλέπω, ένας σωρός ξερά κλαδιά

να καίγονται, μπροστά στα μάτια μου...

κι εγώ δεν φοβάμαι την φωτιά.

Φοβάμαι μονάχα...

τον ουρανό που είναι σκυθρωπός

και τη νυχτιά, που απλώνεται μπροστά μου...

φοβάμαι την "θάλασσα", που κρύβω στη καρδιά μου!

Η τέχνη...απ' τη καλή και απ' την ανάποδη...είναι τέχνη!

Δεν έχω τίποτα να πω...

"Νικούν, όσοι πιστεύουν
πως θα νικήσουν..."

Εκείνος & Εκείνος-Τα λόγια κομμάτια...

"Ολούθε πνέει σα λίβας των ανθρώπων

η τόση μοχθηρία και σας μαραίνει

ανθάκια μου χλομά, που σας επήραν

σε κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν..."

πηγή: giorgostrikala

Θάλασσα...

Θάλασσα που ταξίδεψα τόσες φορές μαζί σου

που ένιωσα την αύρα σου στα στήθη μου βαθιά

πάρε με, με το κύμα σου, να νιώσω το κορμί σου

την απεραντοσύνη σου να έχω συντροφιά.

Μες στα νερά σου έπνιγα πάντα τις μαύρες σκέψεις

και το μυαλό σου ξέπλενα στην ακροθαλασσιά

κι εσύ με καθησύχαζες χωρίς να πεις δυο λέξεις

στην αγκαλιά σου μ' έπαιρνες να βρω τη ζεστασιά.

Θάλασσα, των ανέμων σου, το ξέσπασμα ζηλεύω

καθώς ορμάς με δύναμη στα βράχια και τα σπας

κι έπειτα τη γαλήνια σου την όψη αναμοχλεύω

με πόση τρυφερότητα τα χάδια σου σκορπάς.

Κοντά σου αναζήτησαν πολλοί την λευτεριά τους

και στα όνειρα τους έβαλαν ιστία με πανιά

να τα φουσκώνει η ανάσα σου ν' ακούσουν την καρδιά τους

που τόσα χρόνια έπαψε σ' εκείνους να μιλά.

Θάλασσα που είσαι αθάνατη, μαγευτική αμαρτία

για όλους όσους θέλησαν το άγνωστο να βρουν

και για όσους δεν σε πίστεψαν σκληρή η τιμωρία

την ανεξαρτησία σου να μην παραδεχτούν.

Τώρα που σε χρειάζομαι άπλωσε το χαλί σου

ένδειξης καλωσόρισμα ενός φίλου απ' τα παλιά

κι όσα αυτός σου έλεγε, φέρε στη θύμηση σου

τον πόνο του ανακούφισε, για άλλη μια φορά.

Βασίλης Καζούλης-Το τελευταίο...

"Καλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου

και στης νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα!

Να 'μουν στην πλώρη σου ήθελα, για να κοιτάζω γύρου

σε λιτανεία να περνούν τα oνείρατα τα πρώτα..."

Απολογισμός...

Πεταμένα χρόνια, διασκορπισμένα

μοιάζουν τριαντάφυλλα που πήρε ο βοριάς

την πόρτα σου σαν άνοιξες να βγουν τα περασμένα

κι από τη καρδιά σου να φύγουν μονό μιας.

Προδομένοι όρκοι, απραγματοποιήτοι

υπασχέσεις συνοδοί αλόγιστων στιγμών

όνειρα και στόχοι ανικανοποιήτοι

θυσία στου ρεαλισμού των σκληρών βωμών.

Λόγια ανυπόστατα, εύκολα ειπωμένα

από συναισθήματα, που ενώ άφησαν στα στήθη σου πληγή

τώρα επαναπαύονται μέσα σου ξεχασμένα

καρτερώντας του απολογισμού τη δίκαιη στιγμή.

Άνυδρη η άνοιξη, με λουλούδια μαραμένα

αποξηραμένα στις ερήμους της καρδιάς

με λόγια και αισθήματα που νιώθουν προδομένα

αφού η δικαίωση έρχεται με αυτά που λησμονάς.