Τι να μου 'πουν οι μέρες σας
που ο ήλιος τις φωτίζει,
που από τα γεννοφάσκια μου
η σήψη τις σαπίζει.
Τι να μου 'πουν ο ουρανός
η θάλασσα τα δέντρα,
αφού σε μένα έλαχε
ν’ ανθίσω σε μια πέτρα.
Τι να μου 'πουν τα όνειρα
που κάνετε για μένα,
που τα δικά μου τα 'χετε
στη γη μέσα θαμμένα.
Τι να μου 'πουν τα τάματα
και τα γλυκά σας λόγια,
αφού αυτά προέρχονται
από ψεύτες και χαμόγια.
Τι να μου 'πουν τα νιάτα μου
τα γύρω μου τι λένε…
Που όπου κοιτάξω και σταθώ
μανούλες που με κλαίνε!
