tag:blogger.com,1999:blog-675274543763632255.post5212762648431790905..comments2024-03-28T04:43:08.595+02:00Comments on "Το πέταγμα...": Εγώ, ο άλλοςjokandhttp://www.blogger.com/profile/01462173891423752048noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-675274543763632255.post-23779629815970229232012-02-18T17:04:33.847+02:002012-02-18T17:04:33.847+02:00φανταστικο μαγευτικο
δημητραφανταστικο μαγευτικο<br /><br />δημητραAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-675274543763632255.post-68029875962635620522012-02-16T23:38:09.826+02:002012-02-16T23:38:09.826+02:00Έχεις δίκιο καθώς το έγραφα κάποια στιγμή αντί να ...Έχεις δίκιο καθώς το έγραφα κάποια στιγμή αντί να πατήσω αποθήκευση πάτησα δημοσίευση και βγήκε "επταμηνήτικο το παιδί"...<br />Σ ευχαριστώ που έχεις γίνει φανατική μου αναγνώστρια και μάλιστα με τόσο άμεσα αντανακλαστικά!jokandhttps://www.blogger.com/profile/01462173891423752048noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-675274543763632255.post-37021055653958260312012-02-16T23:31:17.855+02:002012-02-16T23:31:17.855+02:00jo μου συγνώμη
αλλά την τελευταία παράγραφο
ή την...jo μου συγνώμη <br />αλλά την τελευταία παράγραφο<br />ή την πρόσθεσες μετέπειτα ή εγώ δεν την είδα..<br /><br />δεν πήγε λοιπόν.. ξύπνησε στις 13 του μηνός!<br />πώς τα κατάφερε έτσι;<br />δηλαδή.. όχι προσωπικά... πώς τα καταφέρνουμε έτσι,<br />αυτό είναι το ερώτημαflashhttps://www.blogger.com/profile/16651152458427452734noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-675274543763632255.post-33362061119137897402012-02-16T23:18:23.425+02:002012-02-16T23:18:23.425+02:00πήγε όμως ε;
δεν πήγε;
τί να πω.. ο χρόνος έχει β...πήγε όμως ε;<br />δεν πήγε;<br /><br />τί να πω.. ο χρόνος έχει βέβαια ελαστικότητα και ανθεκτικότητα, τραβιέται τραβιέται τραβιέται... όμως όσο πάει... έρχεται κάποτε η στιγμή που το λάστιχο σπάει/<br /><br />πώς τις τρέμω αυτές τις στιγμές<br />-που είναι μακριά<br />και πλησιάζουνε<br />το ξέρω πως δεν πρέπει<br /><br />νομίζω,<br />είναι σαν το θάνατο<br />όταν έρχεται, δεν έχει μείνει <br />τίποτα να το φοβάσαι..<br /><br />όμως.. στους μικρούς θανάτους της ζωής<br />ποια πρέπει να είναι η θέση και η στάση;<br />απλή αποδοχή;<br />και η υπόσχεση..;<br /><br />ήταν υπέροχο βέβαια<br />δεν ξέρω πώς να ευχαριστήσω<br />αισθάνομαι οτι διαβάζοντάς το, πέρασα μερικά λεπτά πραγματικά σπουδαία<br /><br />από την εικόνα του ερωτα που άφηνε την τελευταία του πνοή ανάμεσα σε δυο ζευγάρια χείλη.. πραγματικά δεν ήξερα όχι πού να πρωτοσταθώ αλλά ούτε καν να σταθώ!<br />και σχολίασα με την πρώτη γεύση...<br /><br />Συνέχιζε... <br /><br />Ευχαριστώ!flashhttps://www.blogger.com/profile/16651152458427452734noreply@blogger.com